بیوگرافی
مارتین چارلز اسکورسیزی (متولد 17 نوامبر 1942) یک فیلم‌ساز آمریکایی است. او به عنوان یکی از چهره‌های مهم دوره‌ی نیو هالیوود شناخته می‌شود. او جوایز زیادی از جمله یک جایزه‌ی اسکار، چهار جایزه‌ی بافتا، سه جایزه‌ی امی، یک جایزه‌ی گرمی و سه جایزه‌ی گلدن گلوب دریافت کرده است. او در...
مارتین چارلز اسکورسیزی (متولد 17 نوامبر 1942) یک فیلم‌ساز آمریکایی است. او به عنوان یکی از چهره‌های مهم دوره‌ی نیو هالیوود شناخته می‌شود. او جوایز زیادی از جمله یک جایزه‌ی اسکار، چهار جایزه‌ی بافتا، سه جایزه‌ی امی، یک جایزه‌ی گرمی و سه جایزه‌ی گلدن گلوب دریافت کرده است. او در سال 1997 با جایزه‌ی دستاورد زندگی AFI، در سال 1998 با تقدیر جامعه فیلم لینکلن، در سال 2007 با افتخار مرکز کندی، در سال 2010 با جایزه‌ی سیسِل بی. دمیل و در سال 2012 با جایزه‌ی افتخاری بافتا مورد تقدیر قرار گرفت. چهار فیلم او به عنوان "از نظر فرهنگی، تاریخی یا زیبایی‌شناختی مهم" در فهرست ملی فیلم توسط کتابخانه کنگره معرفی شده‌اند.
اسکورسیزی مدرک کارشناسی ارشد هنر را از مدرسه‌ی فرهنگ، آموزش و توسعه انسانی دانشگاه نیویورک در سال 1968 دریافت کرد. اولین فیلم کارگردانی او، "کی داره به در من می‌زنه" (1967)، در جشنواره فیلم شیکاگو پذیرفته شد. در دهه‌های 1970 و 1980، فیلم‌های اسکورسیزی، که تحت تأثیر پس‌زمینه‌ی ایتالیایی-آمریکایی و بزرگ شدن او در نیویورک قرار داشت، بر مردان با خودنمایی مردانه تمرکز داشت و به بررسی جرم، مردانگی، نیهیلیسم و مفاهیم کاتولیک از گناه و رستگاری می‌پرداخت. سبک‌های مشخص او شامل استفاده‌ی گسترده از حرکت آهسته و فریم‌های یخ‌زده، توصیف‌های گرافیکی از خشونت شدید و استفاده‌ی آزاد از الفاظ نامناسب است. "خیابان‌های خشن" (1973) یک الگو برای سبک‌های فیلم‌سازی او بود.
اسکورسیزی با درام روانشناختی‌اش "راننده تاکسی" (1976) که رابرت دنیرو در آن به عنوان یک کهنه‌سرباز مختل جنگ ویتنام بازی کرده، جایزه‌ی نخل طلا را در کن دریافت کرد. دنیرو از طریق هشت فیلم دیگر با اسکورسیزی مرتبط شد، از جمله "نیویورک، نیویورک" (1977)، "گاو خشمگین" (1980)، "سلطان کمدی" (1982)، "رفقای خوب" (1990)، "کازینو" (1995) و "ایرلندی" (2019). در دهه‌های بعد، او با یک سری همکاری‌ها با لئوناردو دی‌کاپریو، موفقیت‌های باکس آفیس را به دست آورد که شامل "باندهای نیویورک" (2002)، "هوانورد" (2004)، "رفیق‌ها" (2006)، "جزیره شاتر" (2010) و "گرگ وال استریت" (2013) می‌شود. او در "کشندگان گل‌های ماه" (2023) با دنیرو و دی‌کاپریو کار کرد. دیگر فیلم‌های اسکورسیزی شامل "بعد از ساعت" (1985)، "رنگ پول" (1986)، "وسوسه‌های آخرین مسیح" (1988)، "عصر معصومیت" (1993)، "کوندون" (1997)، "هوگو" (2011) و "سکوت" (2016) است.
علاوه بر فیلم، اسکورسیزی قسمت‌هایی از تلویزیون را کارگردانی کرده است، از جمله سریال HBO "امپراتوری بوردوک" (2010–2014) و "وینیل" (2016)، همچنین مستند HBO "صحبت عمومی" (2010) و سری مستند نتفلیکس "تظاهر کن این یک شهر است" (2021). او همچنین به خاطر چند مستند موسیقی راک، از جمله "آخرین والز" (1978)، "بدون جهت‌گیری خانه" (2005)، "نور را بتابان" (2008) و "جرج هاريسون: زندگی در دنیای مادی" (2011) شناخته شده است. او همچنین یک ویدیو کلیپ برای آهنگ "بد" مایکل جکسون کارگردانی کرده است. او سینما را در مستندهای "سفری شخصی با مارتین اسکورسیزی از طریق فیلم‌های آمریکایی" (1995)، "سفر من به ایتالیا" (1999) و "ساخته شده در انگلستان: فیلم‌های پاول و پرسبرگر" (2024) بررسی کرده است. به عنوان یک حامی حفظ و مرمت فیلم، او سه سازمان غیرانتفاعی تأسیس کرده است: بنیاد فیلم در سال 1990، بنیاد سینمای جهان در سال 2007 و پروژه میراث فیلم آفریقا در سال 2017.
توضیحات فوق از مقاله ویکی‌پدیا مارتین اسکورسیزی است که تحت مجوز CC-BY-SA منتشر شده و فهرست کامل مشارکت‌کنندگان در ویکی‌پدیا موجود است.
نمایش بیشتر
