فیلم Alien: Romulus 2024

فیلم «بیگانه: رومولوس» در واقع بسیار خوب است. از بین جدیدترین آثار این فرنچایز، این فیلم بیشترین لذت را برای من به ارمغان آورد. وقتی که از سینما خارج شدم، به سادگی فکر می‌کردم که فیلمی خوب و قابل قبول است، اما هر چه بیشتر به آن فکر می‌کنم، بیشتر از این قسمت هفتم لذت می‌برم. داستان، یا حداقل پیش‌زمینه آن، چندان خلاقانه نیست. به نظر می‌رسد...

فیلم «بیگانه: رومولوس» در واقع بسیار خوب است. از بین جدیدترین آثار این فرنچایز، این فیلم بیشترین لذت را برای من به ارمغان آورد. وقتی که از سینما خارج شدم، به سادگی فکر می‌کردم که فیلمی خوب و قابل قبول است، اما هر چه بیشتر به آن فکر می‌کنم، بیشتر از این قسمت هفتم لذت می‌برم. داستان، یا حداقل پیش‌زمینه آن، چندان خلاقانه نیست. به نظر می‌رسد که فیلم‌های زیادی - از جمله این سری - از ترکیب مشابهی از شخصیت‌ها و ویژگی‌ها استفاده می‌کنند؛ «کریتر» و «آی.اس.اس» (هر دو فیلم‌های بسیار خوبی هستند، اشتباه نکنید) از جمله مثال‌های اخیر هستند که به ذهنم می‌رسند. اما خوشبختانه، بقیه فیلم نقاط ضعف این بخش را جبران می‌کند. کایل اسپینی و دیوید جانسون در این فیلم به خوبی ایفای نقش کرده‌اند و من آن‌ها را در طول فیلم بسیار عالی یافتم. دو بازیگری که می‌خواهم بیشتر از آن‌ها ببینم، زیرا قبلاً در چند فیلم دیگر مانند «جنگ داخلی» و «لاین را» دیده‌ام. من همچنین طراحی صدا و حتی ترس‌های ناگهانی را دوست داشتم، که معمولاً طرفدار آن‌ها نیستم (کمی تنبل و غیره) اما نحوه اجرای آن‌ها در این فیلم به خوبی عمل کرده است. آن «چهره‌چسب‌ها» همچنان بسیار مؤثر هستند، هرچند که «زینومورف» به طرز شگفت‌انگیزی استفاده نشده است - نسخه انسانی برای من جذاب نبود و حس «من افسانه هستم» را القا کرد. به طور کلی، این فیلم یکی از فیلم‌های مورد علاقه من از این فرنچایز است. به نظر من، «بیگانه» و «بیگانه‌ها» این فیلم را به طور جزئی بهتر می‌دانند، هرچند که این فیلم به طرز قابل توجهی بر «بیگانه رستاخیز» سرگرم‌کننده برتری دارد و از هر فیلم دیگری که دیده‌ام، فراتر می‌رود. به نظر می‌رسد کارگردان فده آلوارز تصمیمی آگاهانه - و احتمالاً گران‌قیمت - برای کاهش استفاده از CGI در اینجا گرفته است و واقعاً کار می‌کند. "رین" (کایل اسپینی) و "برادرش" در تلاشند تا از سیاره خارج شوند اما نمی‌توانند مدارک مسافرتی را از شرکت معدنی قدرتمند دریافت کنند. در ناامیدی، او و "اندی" (دیوید جانسون) فرصتی از دو جوان "تیلور" (آرچی رینکس) و "بیورن" (اسپایک فیرن) برای غارت یک فضاپیمای قدیمی و در حال احتضار دریافت می‌کنند تا بتوانند کپسول‌های کرایوژنیک آن را سرقت کرده و به سیاره‌ای دیگر فرار کنند. آن‌ها به سمت "رومولوس" حرکت می‌کنند و در آنجا، خوب می‌دانید چه اتفاقی قرار است بیفتد، زیرا به طور ناخواسته گرمایش مرکزی را روشن می‌کنند و خود را در خطر مرگبار قرار می‌دهند. "اندی" به طور تصادفی یک مصنوعی است، که وقتی بقایای "روک" (شبیه به سر ایان هولم فقید) را کشف می‌کنند، بسیار مفید واقع می‌شود، اما آیا این توده‌ی چسبنده و سیم‌کشی واقعاً کمکی می‌کند یا مخل است؟ فرار از اینجا خیلی سخت‌تر از ورود به آن است! به طور صادقانه، بازیگری در اینجا واقعاً نه خوب است و نه بد. رینکس و ایزابل مرسد - همکارشان "کی" به اندازه کافی خوب عمل می‌کنند، فیرن کمی شخصیت خود را اغراق‌آمیز نشان می‌دهد و تلاش جانسون کمی خواب‌آور است، اما این‌ها چیزی نیستند که من به خاطر آن‌ها تماشا می‌کردم. این همه در مورد بهترین موجودات سینمای علمی تخیلی است که تاکنون خلق شده‌اند و از همان اولین حضورشان من در کنار آن‌ها بودم. در دو ساعت، دوزی از تهدید تاریک با ارجاع‌های فراوان به خالق آن پر شده و حتی بیشتر به حرص و طمع "شرکتی" که نمی‌داند کی باید دست از کار بکشد، اشاره می‌کند. درست مانند فیلم‌های دیگر «بیگانه»، این فیلم به روشی «عروسک روسی» به پایان می‌رسد، بنابراین فکر نکنید که فقط با یک لحظه‌ی قطعی "از او دور شو..." رها خواهیم شد و البته آسانسور نقش محوری در این روند ایفا می‌کند در حالی که خون اسیدی همه جا می‌چکد. این فیلم به خوبی دو فیلم اول سیگورنی ویور نیست، اما به راحتی در مکان سوم برای من در یک سری که هنوز می‌تواند به طرز قابل توجهی ترسناک باشد، قرار می‌گیرد. این یک فیلم سینمایی ضروری است - تلویزیون واقعاً نمی‌تواند نورپردازی و عکاسی را به درستی نشان دهد. در حالی که این فیلم به اندازه‌ی فیلم‌های «بیگانه» که پس از دو فیلم اول عالی با بازی سیگورنی ویور منتشر شدند، وحشتناک نیست، اما «بیگانه رومولوس» بدون کاستی‌های خود نیست. چیزی که بلافاصله قابل توجه است، علی‌رغم فضای خشن و صنعتی، بازیگرانی هستند که به نظر می‌رسد از صحنه‌ی «بوریل هیلز 90210» فرار کرده‌اند. جوان، با چهره‌های تازه، و بدون هیچ لکه‌ای از چربی یا نقصی، آن‌ها احساس می‌کنند که به شدت در اینجا بی‌جایند. اگر بتوانید حس عدم باور نسبت به بازیگران را کنار بگذارید (من نتوانستم)، داستان واقعی تنها به مراتب بهتر است. احساس می‌شود که داستانی قرضی است، که جنبه‌هایی از دو فیلم موفق اول را در خود گنجانده و سعی دارد نسخه‌ای جدید بسازد. نتیجه یک داستان نه چندان بد، هرچند در برخی مواقع کمی مضحک است، است که با لحظاتی از اقدام جذاب آمیخته شده است. با این حال، آیا ما قبلاً همه این‌ها را در یکی از اشکال یا اشکال دیگر ندیده‌ایم؟ به طور خلاصه، انتخاب نادرست بازیگران به همراه داستانی که به طور بی‌مزه‌ای از فیلم‌های قبلی تقلید می‌کند، منجر به تماشایی "معمولی" می‌شود که نمی‌تواند خود را متمایز کند. اگر شما تازه‌وارد این فرنچایز هستید، پیشنهاد من این است که با «بیگانه» از سال 1979 شروع کنید و سپس به دنباله‌ی آن «بیگانه‌ها» بروید.