فیلم The Conjuring: Last Rites 2025

انتظار بهتری داشتم. ناامیدکننده است. خوب، همه چیزهای خوب باید به پایان برسند - اما این واقعاً چیز خوبی نیست. این فیلم به یادآورنده قسمت دوم «تسخیر انفلد» (۲۰۱۶) است، جایی که خانواده اسمورل متوجه می‌شوند خانه جدیدشان توسط یک روح ترسناک که به‌طور مخرب بر روی زمینی که خانه‌شان ساخته شده، باقی مانده، مورد آزار و اذیت قرار گرفته است. در ابتدا، وارن‌ها...

انتظار بهتری داشتم. ناامیدکننده است. خوب، همه چیزهای خوب باید به پایان برسند - اما این واقعاً چیز خوبی نیست. این فیلم به یادآورنده قسمت دوم «تسخیر انفلد» (۲۰۱۶) است، جایی که خانواده اسمورل متوجه می‌شوند خانه جدیدشان توسط یک روح ترسناک که به‌طور مخرب بر روی زمینی که خانه‌شان ساخته شده، باقی مانده، مورد آزار و اذیت قرار گرفته است. در ابتدا، وارن‌ها (با بازی پاتریک ویلسون و ورا فارمیگا) reluctant هستند که در این ماجرا دخالت کنند، اما وقتی یک کشیش در حال آویزان شدن از نردبان در محل اقامت کشیش پیدا می‌شود و سپس دخترشان "جودی" (با بازی میا توملینسون) که متوجه می‌شویم در زمان تولدش تجربه نزدیک به مرگ داشته، به خانواده ترسیده و در حال تقلا کمک می‌کند، وظیفه نجات روز به آنها و دوست‌پسر شجاع و بی‌خبرش "تونی" (با بازی بن هاردی) واگذار می‌شود تا قبل از اینکه تعداد قربانیان بیشتر شود، کاری انجام دهند. من بازی بن هاردی را در «یونی‌کورنس» (۲۰۲۳) دوست داشتم. او شور و هیجان خاصی به نقش‌هایش می‌آورد و در اینجا هم عملکرد خوبی دارد. اما بقیه فیلم کاملاً کلیشه‌ای است و حالا ما در زیر شیروانی با یک آینه مرموز هستیم. هر سناریویی که شامل خطر می‌شود، همچنین شامل یک درجه از حماقت است. چه کسی به یک اتاق تاریک در بهترین حالت بدون روشن کردن چراغ وارد می‌شود؟ چه برسد به اینکه جایی که صداهای خش‌خش و ناله می‌کند. فارمیگا هر بار که ظاهر می‌شود بیشتر به نظر می‌رسد که در «داونتون ابی» باشد و با بیش از دو ساعت زمان، این فیلم به شدت کش‌دار است و تلاش می‌کند تاریخچه خانوادگی و تحقیقی را در این مجموعه تکراری از صحنه‌های ترسناک ادغام کند. متأسفم، اما این واقعاً ساعت خوب کسی نیست، داستان چندان اصلی نیست و من امیدوار بودم که این واقعاً آخرین مراسم باشد.