بیوگرافی
ویلیام فرانسیس نای (متولد ۱۲ دسامبر ۱۹۴۹) یک بازیگر انگلیسی است. او به خاطر کارهایش در صفحه نمایش و صحنه شناخته شده است و جوایز متعددی از جمله دو جایزه بافتا، یک جایزه گلدن گلوب و نامزدی برای جایزه اسکار و تونی را دریافت کرده است.
نای کار خود را با...
ویلیام فرانسیس نای (متولد ۱۲ دسامبر ۱۹۴۹) یک بازیگر انگلیسی است. او به خاطر کارهایش در صفحه نمایش و صحنه شناخته شده است و جوایز متعددی از جمله دو جایزه بافتا، یک جایزه گلدن گلوب و نامزدی برای جایزه اسکار و تونی را دریافت کرده است.
نای کار خود را با تئاتر اوریمن در لیورپول آغاز کرد و با تئاتر ملی سلطنتی در لندن با نمایش «ایلومیناتوس!» در سال ۱۹۷۷ به صحنه آمد. او در آنجا برای نقشهایش در «پرودا» دیوید هیر در سال ۱۹۸۵، «خیانت» هارولد پینتر در سال ۱۹۹۱، «آرکادیا» تام استوپارد در سال ۱۹۹۳ و «مرغ دریایی» آنتوان چخوف در سال ۱۹۹۴ مورد تحسین قرار گرفت. او برای بازیاش در «آبی/نارنجی» در سال ۲۰۰۱ نامزدی جایزه لورنس الیویه برای بهترین بازیگر را دریافت کرد. نای در سال ۲۰۰۶ با نمایش «ساعت عمودی» هیر به برادوی آمد و در بازسازی سال ۲۰۱۵ «اسکایلایت» هیر بازگشت و نامزدی جایزه تونی برای بهترین بازیگر در یک نمایش را کسب کرد.
نقشهای اولیه او در فیلم شامل کمدیهای «استیل کراز» (۱۹۹۸) و «بلود رای» (۱۹۹۹) قبل از نقش برجستهاش در «عشق در واقع» (۲۰۰۳) بود که باعث شد جایزه بافتا برای بهترین بازیگر نقش مکمل را دریافت کند. او به سرعت به خاطر ایفای نقش دیوی جونز در مجموعه فیلمهای «دزدان دریایی کارائیب» (۲۰۰۶-۲۰۰۷) و ویکتور در مجموعه فیلمهای «زیرزمین» (۲۰۰۳-۲۰۰۹) شناخته شد. دیگر فیلمهای او شامل «شاون مرده» (۲۰۰۴)، «راهنمای مسافر کهکشان» (۲۰۰۵)، «باغبان ثابت» (۲۰۰۵)، «یادداشتها در یک رسوایی» (۲۰۰۶)، «هات فاز» (۲۰۰۷)، «والکر» (۲۰۰۸)، «هری پاتر و یادگاران مرگ - قسمت ۱» (۲۰۱۰)، «بهترین هتل ماریگلد عجیب» (۲۰۱۲)، «درباره زمان» (۲۰۱۳)، «اما» (۲۰۲۰) و «زندگی» (۲۰۲۲) است که آخرین مورد او را نامزد اولین جایزه اسکار در حرفهاش کرد.
نای به خاطر نقشهایش در تلویزیون نیز مورد تحسین قرار گرفته و جایزه تلویزیونی آکادمی بریتانیا برای بهترین بازیگر را برای بازیاش در سریال «وضعیت بازی» بیبیسی وان (۲۰۰۳) و جایزه گلدن گلوب برای بهترین بازیگر برای فیلم بیبیسی «دختر گیدئون» (۲۰۰۷) دریافت کرده است. او همچنین به خاطر نقشهایش در «دختر در کافه» اچبیاو (۲۰۰۶) و «صفحه هشت» پیبیاس (۲۰۱۲) شناخته شده است.
نمایش بیشتر