بیوگرافی
جان نیکلاس "دیک" فوران (۱۸ ژوئن ۱۹۱۰ – ۱۰ اوت ۱۹۷۹) یک بازیگر آمریکایی بود که به خاطر اجراهایش در موزیکال‌های وسترن و بازی در نقش‌های فرعی در فیلم‌های دراماتیک شناخته می‌شود.
فوران هنوز به عنوان نیک فوران در زمانی که در ۱۹۳۴ با فاکس قرارداد امضا کرد، شناخته می‌شد. در...
جان نیکلاس "دیک" فوران (۱۸ ژوئن ۱۹۱۰ – ۱۰ اوت ۱۹۷۹) یک بازیگر آمریکایی بود که به خاطر اجراهایش در موزیکال‌های وسترن و بازی در نقش‌های فرعی در فیلم‌های دراماتیک شناخته می‌شود.
فوران هنوز به عنوان نیک فوران در زمانی که در ۱۹۳۴ با فاکس قرارداد امضا کرد، شناخته می‌شد. در ۱۹۳۵، فوران که قدش ۶ فوت و ۲ اینچ و موهای قرمز داشت، به عنوان بازیگر فرعی توسط وارنر برادرز استخدام شد و نام اولش را به دیک تغییر داد. او همچنین در فیلم‌هایی مانند "تغییر دل" (۱۹۳۴) با جانت گینور آواز می‌خواند که برای فاکس فیلم کورپوریشن ساخته شده بود. ظاهر خوش‌قواره و شخصیت خوش‌اخلاق او باعث شد تا انتخاب طبیعی برای بازیگران فرعی باشد. او برای اولین بار به عنوان یک کابوی آوازخوان در نخستین نقش اصلی‌اش در "نور ماه بر دشت" (۱۹۳۵) ظاهر شد. دیگر فیلم‌های کابوی آوازخوان شامل "آواز زین" (۱۹۳۶)، "تفنگ‌های پیکوس" (۱۹۳۷)، "کوله‌پشتی‌های خالی" (۱۹۳۷) و "کابوی از بروکلین" (۱۹۳۸) بودند.
در ۱۹۳۸، فوران به استودیو یونیورسال منتقل شد، جایی که در ژانرهای مختلف فیلم از وحشت تا کمدی با ابوت و کاستلو مانند "سوارش کن، کابوی" (۱۹۴۲) بازی کرد. در ۱۹۴۲، فوران به عنوان لان پرنتیس در یک فیلم ۶۸ دقیقه‌ای حمایت از جنگ، "خصوصی باکارو" بازی کرد. فوران در "جنگل پتریفاید" (۱۹۳۶)، "خواهران" (۱۹۳۸)، "نگهبانان شانس" (۱۹۴۰)، "دست مومیایی" (۱۹۴۰) و "آنها را پرواز بده" (۱۹۴۱) بازی کرد.
یکی از آخرین نقش‌های فیلم او نقش کوچکی در "مرتع دونوان" (۱۹۶۳) بود که با دوست دیرینه‌اش جان وین بازی کرد. آخرین حضور او در فیلم به عنوان "پیشگو" "اولد تایمر" در فیلم احساسی "برایتی از گراند کانیون" (۱۹۶۷) با جوزف کاتن، پات کونوی و کارل سوئنسن بود.
توضیحات بالا از مقاله ویکی‌پدیا دیک فوران، تحت مجوز CC-BY-SA، فهرست کامل مشارکت‌کنندگان در ویکی‌پدیا.
نمایش بیشتر
