بیوگرافی
یک شکسپیری بسیار مورد احترام به مدت پنج دهه تا زمان مرگش به خاطر سرطان روده در سال 1995، ادعای شهرت بین‌المللی بازیگر کلاسیک اریک پورتر به طرز عجیبی در خارج از این حوزه بود، با یک بازی فوق‌العاده در یک مینی‌سریال فوق‌العاده، "حماسه فورسایت" (1967)، که در آن جایزه...
یک شکسپیری بسیار مورد احترام به مدت پنج دهه تا زمان مرگش به خاطر سرطان روده در سال 1995، ادعای شهرت بین‌المللی بازیگر کلاسیک اریک پورتر به طرز عجیبی در خارج از این حوزه بود، با یک بازی فوق‌العاده در یک مینی‌سریال فوق‌العاده، "حماسه فورسایت" (1967)، که در آن جایزه بافتا را برنده شد. پورتر، فرزند ریچارد جان پورتر و فیبی الیزابت اسپال، ابتدا به کالج فنی ویمبلدون رفت و سپس در فوریه 1945 به عنوان یک بازیگر پیاده در تولید "شب دوازدهم" ویلیام شکسپیر در تئاتر هنر در کمبریج به صحنه رفت. او تا پیوستن به خدمت ملی با نیروی هوایی سلطنتی در دوران جنگ به فعالیت خود در تئاتر ادامه داد. اعتبارهای او در اوایل دوران پس از جنگ شامل تور با سر دونالد ولفیت و سر بری جکسون در شرکت‌های معتبرشان بود. نقش‌های محبوب او در repertoire اش در نهایت شامل "مکبث"، "شاه لیر" و "دایی وانیا" می‌شد. او جایزه استاندارد شبانه لندن را برای "روسمرشولم" در سال 1959 برد. با پیوستن به شرکت سلطنتی شکسپیر در سال 1960، او به عنوان یک مقیم برجسته و مورد احترام برای دهه‌ها تبدیل شد. پورتر در میانسالی با "سقوط امپراتوری روم" (1964) در سن 36 سالگی به فیلم debut خود پرداخت، اما این بی‌بی‌سی بود که او را به یک محبوب بین‌المللی تبدیل کرد به عنوان "سومز فورسایت" همیشه صحیح اما به شدت احساسی و غیرقابل کنترل. در آن سریال تابوها با صحنه‌ای خشونت‌آمیز از تجاوز شکسته شد که مدت‌ها مردم را به گفتگو واداشت. به همراه شهرت تازه به دست آمده، او در فیلم‌های کمتر معروفی مانند "قاره گمشده" (1968) و "دست‌های قاتل" (1971) نیز نقش‌های اصلی را ایفا کرد و به هر دو این وحشت‌های جوی کلاس افزود. از سوی دیگر، پورتر به طور مکرر در مینی‌سریال‌های تلویزیونی با کیفیتی از جمله "آنا کارنینا" (1977)، "جواهر در تاج" (1984) و "اولیور تویست" (1985) (به عنوان فیگین) شرکت کرد و بسیاری از کلاسیک‌ها را نیز به تلویزیون منتقل کرد، با "سیرانو دبرژراک"، "مرد و سوپرمن" و "مکبث" تنها چند نمونه از آن‌ها.
نمایش بیشتر
