بیوگرافی
رولان پتی (۱۳ ژانویه ۱۹۲۴ – ۱۰ ژوئیه ۲۰۱۱) کارگردان باله، رقصنده و طراح رقص فرانسوی بود. او در مدرسه باله اپرای پاریس آموزش دید و به خاطر باله‌های خلاقانه‌اش معروف شد.
پتی، پسر طراح کفش روز رپتو، در ویل‌مومبل، نزدیک پاریس به دنیا آمد. او تحت نظر گوستاو ریکو و...
رولان پتی (۱۳ ژانویه ۱۹۲۴ – ۱۰ ژوئیه ۲۰۱۱) کارگردان باله، رقصنده و طراح رقص فرانسوی بود. او در مدرسه باله اپرای پاریس آموزش دید و به خاطر باله‌های خلاقانه‌اش معروف شد.
پتی، پسر طراح کفش روز رپتو، در ویل‌مومبل، نزدیک پاریس به دنیا آمد. او تحت نظر گوستاو ریکو و سرژ لیفار در مدرسه باله اپرای پاریس آموزش دید و از سال ۱۹۴۰ به عنوان رقصنده در گروه باله شروع به کار کرد. او در سال ۱۹۴۵ باله‌های شامپلیزه را تأسیس کرد و در سال ۱۹۴۸ باله‌های پاریس را در تئاتر ماری‌نی راه‌اندازی کرد و زیزی ژان‌مائر به عنوان رقصنده اصلی در آن حضور داشت.
پتی با کنستانت لامبر (بالابیل - ۱۹۵۰)، آنری دیتیو (گرگ - ۱۹۵۳)، سرژ گینزبورگ، ایو سن لوران و سزار بالداکینی همکاری کرد و در چندین فیلم فرانسوی و آمریکایی شرکت داشت. او در سال ۱۹۶۵ به اپرای پاریس بازگشت تا تولیدی از نوتردام دو پاریس (با موسیقی موریس ژار) را به روی صحنه ببرد. او به کارگردانی باله‌ها برای بزرگ‌ترین تئاترهای فرانسه، ایتالیا، آلمان، بریتانیا، کانادا و کوبا ادامه داد.
در سال ۱۹۶۸، باله او به نام تورانگالیلا یک انقلاب کوچک در اپرای پاریس به وجود آورد. چهار سال بعد، در سال ۱۹۷۲، او باله ملی مارسی را با قطعه "باله پینک فلوید" تأسیس کرد. او به مدت ۲۶ سال بعدی باله ملی مارسی را اداره کرد. برای دکور باله‌هایش، او با نقاش ژان کارزو (۱۹۰۷–۲۰۰۰) و همچنین با هنرمندان دیگری مانند مکس ارنست همکاری نزدیک داشت.
او خالق بیش از ۵۰ باله در تمام ژانرها بود و برای تعداد زیادی از رقصندگان مشهور بین‌المللی طراحی رقص کرد. او از تأثیرات فنی رایگان خودداری کرد؛ او به نوآوری در سبک و زبان خود ادامه داد و به استادی در هنرهای پاس دو و روایت باله دست یافت، اما همچنین در باله‌های انتزاعی موفق بود. او همچنین با نوو رئالیست‌ها از جمله مارسیال ریس، نیکی د سنت فاله و ژان تینگلی همکاری کرد.
باله "جوان و مرگ" او در سال ۱۹۴۶ (متن توسط ژان کوکتو) به عنوان اثر بزرگ او در نظر گرفته می‌شود و همچنین معروف‌ترین اثر اوست؛ رقص و لباس‌ها دارای مدرنیته شگفت‌انگیزی هستند. در باله کارمن او در سال ۱۹۴۹ از استفاده غیرمعمولی از ان ددنس بهره برد، در حالی که به تورانگالیلا رویکردی غیرشکل‌گرا داد.
از جمله فیلم‌هایی که او در آنها مشارکت داشت می‌توان به "سمفونی در سفید" اثر رنه شاناس و فرانسوا آرادوان (فیلم کوتاه ۱۹۴۲ در تاریخ رقص) که در آن به عنوان رقصنده ظاهر شد؛ طراحی رقص برای فیلم "آلیس در سرزمین عجایب" در سال ۱۹۴۸، "کفش شیشه‌ای" در ۱۹۵۴، "هر چیزی ممکن است" (با دیگران) در ۱۹۵۶ و "لگن‌های سیاه" به عنوان طراح رقص، نویسنده و رقصنده در ۱۹۶۰ اشاره کرد.
در سال ۱۹۹۴، او جایزه پرای بنوآ د لا دانس را به عنوان طراح رقص دریافت کرد.
در سال ۱۹۵۴، پتی با رقصنده زیزی ژان‌مائر ازدواج کرد که در تعدادی از آثار او اجرا داشت. خاطرات او در سال ۱۹۹۳ تحت عنوان "من بر روی امواج رقصیدم" منتشر شد. او و ژان‌مائر یک دختر به نام والنتین پتی، رقصنده و بازیگر داشتند.
پتی در سال ۲۰۱۱ در ژنو، سوئیس، در سن ۸۷ سالگی به دلیل لوسمی درگذشت.
نمایش بیشتر
