Isabelle Pia

بیوگرافی

ایو روبر (۱۹ ژوئن ۱۹۲۰ – ۱۰ مه ۲۰۰۲) بازیگر، فیلمنامه‌نویس، کارگردان و تهیه‌کننده فرانسوی بود. روبر در سُمر، ماین-اِت-لوآر، فرانسه به دنیا آمد. در نوجوانی به پاریس رفت تا به دنبال کارنامه‌ای در بازیگری باشد و با نقش‌های بدون دستمزد در صحنه در کارگاه‌های تئاتر مختلف شهر شروع کرد. از...

ایو روبر (۱۹ ژوئن ۱۹۲۰ – ۱۰ مه ۲۰۰۲) بازیگر، فیلمنامه‌نویس، کارگردان و تهیه‌کننده فرانسوی بود. روبر در سُمر، ماین-اِت-لوآر، فرانسه به دنیا آمد. در نوجوانی به پاریس رفت تا به دنبال کارنامه‌ای در بازیگری باشد و با نقش‌های بدون دستمزد در صحنه در کارگاه‌های تئاتر مختلف شهر شروع کرد. از سن ۱۲ تا ۲۰ سالگی به عنوان تایپیست کار کرد، سپس در اوایل ۲۰ سالگی به یادگیری میم پرداخت. در ۱۹۴۸ با یکی از نقش‌های فرعی در فیلم «خدایان روزهای یکشنبه» به دنیای سینما وارد شد. ظرف چند سال، روبر شروع به نوشتن فیلمنامه، کارگردانی و تهیه‌کنندگی کرد. تلاش‌های کارگردانی ایو روبر شامل چندین کمدی موفق بود که او فیلمنامه آن‌ها را نوشته بود. فیلم او در ۱۹۶۲، «جنگ دکمه‌ها» جایزه ژان ویگو فرانسه را به دست آورد. فیلم او در ۱۹۷۲ «بلوند بزرگ با کفش سیاه» در جشنواره بین‌المللی فیلم برلین در ۱۹۷۳ جایزه خرس نقره‌ای را برد. در ۱۹۷۶، «یک فیل خیلی فریبنده است» با بازی همسرش، تحسین بین‌المللی برای او به ارمغان آورد. کمدی ویرانگر روبر در ۱۹۷۳ «سلام هنرمند» به عنوان بهترین فیلم درباره تحقیرهای زندگی بازیگر شناخته می‌شود. در ۱۹۷۷، او کمدی دیگری به نام «همه ما به بهشت خواهیم رفت» را کارگردانی کرد که برای جایزه سزار بهترین فیلم نامزد شد. در ۱۹۹۰، روبر دو فیلم درام به نام‌های «قلعه مادرم» و «افتخار پدرم» کارگردانی کرد. این فیلم‌ها بر اساس رمان‌های خودزندگی‌نامه‌ای مارسل پاگنول ساخته شدند و به‌طور مشترک به عنوان «بهترین فیلم» در جشنواره بین‌المللی فیلم سیاتل ۱۹۹۱ انتخاب شدند و نقدهای فوق‌العاده‌ای دریافت کردند. در طول حرفه‌اش، او بیش از بیست فیلم بلند کارگردانی کرد، به همان تعداد فیلمنامه نوشت و در بیش از هفتاد و پنج فیلم بازی کرد. اگرچه آخرین نقش بزرگش شاید در ۱۹۸۰، «پسر بد» اثر کلاود سوتت بود، او تا پس از ۱۹۹۷ به بازیگری ادامه داد. روبر در نمایشنامه «کولومب» (کبوتر) اثر ژان آنوییل در ۱۹۵۱ در کنار دانیل دلورم بازی کرد. آن‌ها در ۱۹۵۶ ازدواج کردند و در ۱۹۶۱ شرکت تولید فیلم «لا گویل» را تأسیس کردند. «لا گویل» همچنین چندین فیلم از مونتی پایتون و تری گیلیام را منتشر کرد که تأثیر زیادی در معرفی گروه کمدی به مخاطبان فرانسوی داشت. او در ۱۰ مه ۲۰۰۲ در پاریس به دلیل خونریزی مغزی درگذشت. او در قبرستان مونپارناس دفن شد و بر روی سنگ قبرش نوشته شده بود «مرد شادی...»، جایی که بازدیدکنندگان دکمه‌های رنگی زیادی می‌گذارند. او توسط دانیل و دو فرزندش، آن و ژان-دنی روبر از همسر اولش، بازیگر رزی وارت زنده مانده است. جشنواره فیلم کن آن ماه به سهم او در سینمای فرانسه ادای احترام کرد.