بیوگرافی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ژان-مارک بار (زادهٔ ۲۷ سپتامبر ۱۹۶۰ در بیت‌بورگ، راین-لند-فالتز، آلمان) یک بازیگر و کارگردان فیلم فرانسوی-آمریکایی است. مادرش فرانسوی است. پدر آمریکایی‌اش در نیروی هوایی ایالات متحده خدمت کرده و در جنگ جهانی دوم حضور داشت. ژان-مارک بار عمدتاً به عنوان یک بازیگر شناخته می‌شود، اما همچنین...
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ژان-مارک بار (زادهٔ ۲۷ سپتامبر ۱۹۶۰ در بیت‌بورگ، راین-لند-فالتز، آلمان) یک بازیگر و کارگردان فیلم فرانسوی-آمریکایی است. مادرش فرانسوی است. پدر آمریکایی‌اش در نیروی هوایی ایالات متحده خدمت کرده و در جنگ جهانی دوم حضور داشت. ژان-مارک بار عمدتاً به عنوان یک بازیگر شناخته می‌شود، اما همچنین کارگردان فیلم، فیلمنامه‌نویس و تهیه‌کننده است. بار به زبان‌های فرانسوی و انگلیسی دو زبانه است: او فرانسوی را با لهجه‌ای ترکیبی و بینی‌دار صحبت می‌کند که یادآور تربیت آمریکایی‌اش است - با لهجه‌ای اندک آمریکایی و گاهی اوقات واژه‌های انگلیسی در مصاحبه‌ها - و انگلیسی را با لهجهٔ مید-آتلانتیک صحبت می‌کند.
او فلسفه را در دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس، کنسرواتور پاریس و سوربون تحصیل کرده است. او سپس تحصیلات خود را در زمینهٔ درام در مدرسهٔ موسیقی و درام گیلدهال در لندن ادامه داد. در لندن با همسر آینده‌اش، یک پیانیست و آهنگساز به نام ایrina Dečermić آشنا شد.
ژان-مارک بار کار خود را در تئاتر در فرانسه در سال ۱۹۸۶ آغاز کرد. پس از چند نقش تلویزیونی و کارهای سینمایی، به‌ویژه فیلم «امید و افتخار» (۱۹۸۷) به کارگردانی جان بومون، در فیلم بسیار موفق «آبی بزرگ» (۱۹۸۸) بازی کرد. لوک بسان او را در نقش غواص فرانسوی ژاک مایول انتخاب کرد. او در این نقش مقابل روزانا آرکت و ژان رنو بازی کرد. «آبی بزرگ» از نظر مالی موفق‌ترین فیلم در فرانسه در دههٔ ۱۹۸۰ بود.
در سال ۱۹۹۱، او در فیلم «اروپا» به کارگردانی لارس فون تریر بازی کرد که آغاز یک دوستی طولانی (او پدرخواندهٔ فرزندان فون تریر است) و همچنین یک رابطهٔ حرفه‌ای قابل توجه بود. او سپس در فیلم‌های «اروپا» (۱۹۹۱)، «شکستن امواج» (۱۹۹۶)، «رقاص در تاریکی» (۲۰۰۰)، «داگویل» (۲۰۰۴) و «ماندرلی» (۲۰۰۵) به ایفای نقش پرداخت. همچنین در سال ۲۰۰۵ در فیلم فرانسوی «خرچنگ‌ها و صدف‌ها» بازی کرد.
همکاری او با فون تریر او را در مسیر کارگردانی آثار خود قرار داد. او در سال ۱۹۹۹ به عنوان کارگردان، فیلمنامه‌نویس و تهیه‌کننده با داستان عاشقانهٔ صمیمی «عاشقان» debut کرد. این فیلم اولین قسمت از یک سه‌گانه شد؛ دو قسمت بعدی درام «گوشت خیلی زیاد» (۲۰۰۰) و کمدی «بودن در نور» (۲۰۰۱) بود که او به‌طور مشترک با پاسکال آرنولد کارگردانی کرد.
او همچنین ممکن است به خاطر نقش خود به عنوان وکیل جذاب طلاق، مایتر برترم در فیلم «طلاق» (۲۰۰۳) ساختهٔ مرچنت آیووری شناخته شود. او در سال ۲۰۰۲ به عنوان هوگو در «عروسک سرخ» ظاهر شد. او به عنوان شخصیت اصلی در ویدئوی تک‌آهنگ «مرد بی‌چاره» گروه بلور در سال ۱۹۹۵ ظاهر شد.
توصیف بالا از مقالهٔ ویکی‌پدیای ژان-مارک بار، تحت مجوز CC-BY-SA، فهرست کامل مشارکت‌کنندگان در ویکی‌پدیا.
نمایش بیشتر
