بیوگرافی
یوناس مکاس در سال ۱۹۲۲ در روستای کشاورزی سمینیشکیای لیتوانی به دنیا آمد. در سال ۱۹۴۴، او و برادرش آدولفاس توسط نازی‌ها به یک اردوگاه کار اجباری در المشنورن، آلمان منتقل شدند. پس از جنگ، او فلسفه را در دانشگاه ماینز مطالعه کرد. در پایان سال ۱۹۴۹، سازمان پناهندگان سازمان...
یوناس مکاس در سال ۱۹۲۲ در روستای کشاورزی سمینیشکیای لیتوانی به دنیا آمد. در سال ۱۹۴۴، او و برادرش آدولفاس توسط نازی‌ها به یک اردوگاه کار اجباری در المشنورن، آلمان منتقل شدند. پس از جنگ، او فلسفه را در دانشگاه ماینز مطالعه کرد. در پایان سال ۱۹۴۹، سازمان پناهندگان سازمان ملل هر دو برادر را به شهر نیویورک آورد، جایی که آنها در ویلیامزبورگ، بروکلین ساکن شدند.
دو ماه پس از ورودش به نیویورک، او پول قرض کرد تا اولین دوربین بوله‌کس خود را بخرد و شروع به ضبط لحظات کوتاه زندگی‌اش کرد. او به زودی به طور عمیق در جنبش فیلم آوانگارد آمریکایی درگیر شد. در سال ۱۹۵۴، به همراه برادرش، مجله فیلم کالتور را راه‌اندازی کرد که به زودی به مهم‌ترین نشریه فیلم در ایالات متحده تبدیل شد. در سال ۱۹۵۸، او ستون معروف خود با عنوان "مجله فیلم" را در ویلیج وویس آغاز کرد. در سال ۱۹۶۲، او "همکاری فیلم‌سازان" را تأسیس کرد و در سال ۱۹۶۴ "سینماتک فیلم‌سازان" را بنیاد نهاد که در نهایت به "آنتولوژی فیلم آرشیو" تبدیل شد، یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین مخازن سینمای آوانگارد در جهان و یک محل نمایش.
در تمام این مدت، او به نوشتن شعر و ساخت فیلم ادامه داد. تا به امروز، او بیش از ۲۰ کتاب نثر و شعر منتشر کرده که به بیش از دوازده زبان ترجمه شده‌اند. شعرهای لیتوانیایی او اکنون بخشی از ادبیات کلاسیک لیتوانی شده و فیلم‌های او در موزه‌های برجسته در سراسر جهان یافت می‌شوند. او به طور عمده به خاطر توسعه فرم‌های دیاریستی سینما شناخته می‌شود. مکاس همچنین در زمینه آکادمیک فعال بوده و در مدرسه جدید تحقیقات اجتماعی، مرکز بین‌المللی عکاسی، دانشگاه کوپر یونیون، دانشگاه نیویورک و MIT تدریس کرده است.
فیلم مکاس "برگ" در سال ۱۹۶۳ جایزه بزرگ جشنواره فیلم ونیز را دریافت کرد. فیلم‌های دیگر او شامل "والدن" (۱۹۶۹)، "یادآوری‌هایی از سفری به لیتوانی" (۱۹۷۲)، "گم شده گم شده گم شده" (۱۹۷۵)، "صحنه‌هایی از زندگی اندی وارهول" (۱۹۹۰)، "صحنه‌هایی از زندگی جورج ماکیونس" (۱۹۹۲)، "زمانی که به جلو می‌رفتم، glimpses brief از زیبایی را دیدم" (۲۰۰۰)، "نامه‌ای از گرین‌پوینت" (۲۰۰۵)، "داستان‌های شب‌های بی‌خوابی" (۲۰۱۱) و "برش‌هایی از زندگی یک مرد خوشحال" است. در سال ۲۰۰۷، او یک مجموعه از ۳۶۵ فیلم کوتاه را که به‌طور روزانه بر روی اینترنت منتشر شد، تکمیل کرد و از آن زمان به اشتراک‌گذاری آثار جدید خود در وب‌سایتش ادامه داده است.
از سال ۲۰۰۰، مکاس کار خود را به حوزه نصب فیلم گسترش داده و در گالری سرپنتین، مرکز پومیدو، موزه هنر مدرن شهر پاریس، موزه مدرن (استکهلم)، مرکز هنر معاصر PS1 موما، داوکونتا در کاسل، موزه لودویگ در کلن، موزه دولتی هرمی‌تاژ در سن پترزبورگ و بی‌ینال ونیز نمایش داده است.
نمایش بیشتر
