Lurene Tuttle

بیوگرافی

لورن تاتل (۲۹ اوت ۱۹۰۷، دریاچه پلزنت، ایندیانا - ۲۸ مه ۱۹۸۶، انچینو، کالیفرنیا) یک بازیگر شخصیت بود که از وادویل به رادیو، فیلم‌ها و تلویزیون منتقل شد. تأثیر پایدار او به عنوان یکی از انعطاف‌پذیرترین بازیگران رادیو شبکه‌ای بود. او اغلب در ۱۵ برنامه در هفته، شامل کمدی‌ها، درام‌ها،...

لورن تاتل (۲۹ اوت ۱۹۰۷، دریاچه پلزنت، ایندیانا - ۲۸ مه ۱۹۸۶، انچینو، کالیفرنیا) یک بازیگر شخصیت بود که از وادویل به رادیو، فیلم‌ها و تلویزیون منتقل شد. تأثیر پایدار او به عنوان یکی از انعطاف‌پذیرترین بازیگران رادیو شبکه‌ای بود. او اغلب در ۱۵ برنامه در هفته، شامل کمدی‌ها، درام‌ها، تریلرها، سوب‌اپراها و درام‌های جنایی ظاهر می‌شد و به عنوان بانوی اول رادیو شناخته می‌شد. فیلم "فقط خدا می‌داند" (۱۹۴۷) اولین فیلم او بود. او سپس در نقش‌هایی در فیلم‌های دیگر مانند مکبث (۱۹۴۸) اثر اورسن ولز، آقای بلندینگ خانه رویایی‌اش را می‌سازد (۱۹۴۸) و روانی (۱۹۶۰) اثر آلفرد هیچکاک، به عنوان همسر کلانتر چمبرز بازی کرد. در "مزاحمت نکنید" (۱۹۵۲) او نقش مادری را بازی کرد که اجازه می‌دهد مریلین مونرو، که دچار اختلال است، از دخترش نگهداری کند. سال بعد دوباره با مریلین در نیاگارا به عنوان خانم کترینگ ظاهر شد. او در "ما باکر: نسل قاتل" (۱۹۶۰) نقش اصلی نادری را داشت. او در سه‌گانه فیلم‌های "راه رفتن بلند" نقش مادربزرگ پسر را بازی کرد و همچنین در فیلم‌های ترسناک مانند "مردیتو" (۱۹۷۸) که با تونی کورتیس ایفای نقش کرد، ظاهر شد. آخرین نقش او در فیلم "شهادت" (۱۹۸۳) بود. تاتل با بیش از ۱۰۰ حضور از ۱۹۵۰ تا ۱۹۸۶ به چهره‌ای آشنا برای میلیون‌ها بیننده تلویزیون تبدیل شد، اغلب در نقش یک کنجکاو و فضول. او در تلویزیون و فیلم‌ها خود را در الگوی نقش‌های بین همسران/مادران دانا و دوست‌داشتنی یا مادربزرگ‌های خشن گنجانید. او به عنوان همسر/مادر لاوینیا (وینی) دی در "زندگی با پدر" (۱۹۵۳–۱۹۵۵) برای بینندگان تلویزیون اولیه آشنا بود. ستون‌نویس هدا هاپر انتخاب لئون ایمز به عنوان پدر و تاتل به عنوان مادر را "چیزی که من آن را کستینگ ۲۲ عیار با دو آمریکایی تمام‌عیار می‌دانم" نامید. توضیحات بالا از مقاله ویکی‌پدیا لورن تاتل، تحت مجوز CC-BY-SA، فهرست کامل مشارکت‌کنندگان در ویکی‌پدیا.