بیوگرافی
موریس باکت یک ویولن‌سل نواز، بازیگر، ورزشکار و هنرمند فرانسوی است که در ۲۶ مه ۱۹۱۱ در ویل‌فرانش سور سون متولد شد و در ۸ ژوئیه ۲۰۰۵ در نوازی-له-گران درگذشت. موریس باکت دو بار ازدواج کرد: با ژاکلین فیگوس (۱۹۲۰-۲۰۱۱) از ۳۱ اکتبر ۱۹۴۴ تا ۲۰ ژوئن ۱۹۵۹، که از...
موریس باکت یک ویولن‌سل نواز، بازیگر، ورزشکار و هنرمند فرانسوی است که در ۲۶ مه ۱۹۱۱ در ویل‌فرانش سور سون متولد شد و در ۸ ژوئیه ۲۰۰۵ در نوازی-له-گران درگذشت. موریس باکت دو بار ازدواج کرد: با ژاکلین فیگوس (۱۹۲۰-۲۰۱۱) از ۳۱ اکتبر ۱۹۴۴ تا ۲۰ ژوئن ۱۹۵۹، که از او یک دختر به نام سوفی داشت و با ماریا یا کیمووا از ۲۰ فوریه ۱۹۶۴ تا زمان مرگش. این زوج چهار فرزند داشتند: آن، گرگوری، و همچنین سوفی که از ازدواج اولش به دنیا آمده است، همه آنها بازیگر و خواننده هستند — استفان، طراح نور و دیمیتری، تهیه‌کننده شو.
او که زاده بوجولیه بود، در کنسرواتور لیون درس ویولن‌سل خواند و سپس در پاریس، جایی که در یک کلاس با آنری بتی، پل بونئو، لئو شالیاک، آنری دیتیلُ، لوئی‌گوی، پیر اسپیر و ریموند تروآر بود و جایزه اول را کسب کرد. این موضوع مانع از آن نشد که او در آزمون ورودی ارکستر اپرای پاریس رد شود، که او را به ترک یک کارنامه کلاسیک ترغیب کرد.
با این حال، او ویولن‌سل خود را کنار نگذاشت. برعکس، این ساز در طول زندگی‌اش او را همراهی کرد و به یاد می‌آوریم که جوزف لوزی اجازه داد در یک صحنه کوتاه اما احساسی در «آقای کلن» به او نگاهی بیندازد. در اوایل دهه ۱۹۳۰، او با پیر و ژاک پریور، راجر بلین آشنا شد و به گروه مشهور اکتبر پیوست، یک گروه آژیت‌پرپ، که به طور نزدیک با حزب کمونیست فرانسه مرتبط بود. او در آنجا به راه‌اندازی حرفه بازیگری خود پرداخت و به متن‌های زیبا، به ویژه اشعار آرگون و پل الوارد، اختصاص یافت. در سال ۱۹۳۵، او اولین فیلم بلند خود را تحت کارگردانی مارک آلگرت، «روزهای زیبا» ساخت. پس از آن یک فیلموگرافی با بیش از ۸۰ عنوان پیگیری می‌شود. سر و شکل او به عنوان یک بچه باهوش و شیطون همچنین به او نقش بی‌بی فریکوتین و سپس ریبولدینگ در دو فیلم مارسل ابولکر را داد.
در تئاتر، او در اپرت‌های «آندالوزی» و «جیپسی» اثر فرانسس لوپز بازی کرد. او همچنین در کاباره اجرا کرد و گاهی اوقات با همسرش ژاکلین فیگوس، که از سال ۱۹۴۴ همسرش بود، به رقص روی پاشنه می‌پرداخت.
او همچنین در مسابقات اسکی کوهستان شرکت کرد و همچنین در اجراهای طنزآمیز، مانند فرود اسکی از پله‌های بوت مونمارتر در سال ۱۹۴۶. در همان راستا، او از پله‌های Maison de la Radio نیز اسکی کرد، پس از یک شرط. در سال ۱۹۴۷، او با سنت-گرانیه خیال‌پرداز یک دوچرخه-اسکی را معرفی کرد که امکان پایین آمدن از شیب‌ها را فراهم می‌کرد. دوست راجر فریسون-روش، او را در تیتراژ «پریمیه د کورد» (۱۹۴۴) می‌بینیم. در سال ۱۹۵۵، او با گاستون ربوفت و ژرژ تائیرز، «ستاره‌ها و طوفان‌ها» را کارگردانی کرد که جایزه بزرگ را در جشنواره ترانته به دست آورد. در ۱۳ ژوئیه ۱۹۵۶، او اولین صعود به وجه جنوب شرقی آگیول دو میدی در شامونی را با گاستون ربوفت انجام داد که بخش‌هایی از آن را می‌توان در «بین زمین و آسمان» دید.
او همچنین دوستی با روبر دواینو داشت که به طور گسترده از او عکاسی کرد و با او اثر «بالاد برای ویولن‌سل و اتاق تاریک» را تولید کرد که گواهی بر دوستی آنها است.
او در سن ۹۴ سالگی درگذشت و در قبرستان بوره‌گارد (آین) به خاک سپرده شد.
نمایش بیشتر
