بیوگرافی
ماریا د لوردس ویلیئرز "میا" فارو (متولد ۹ فوریه ۱۹۴۵) یک بازیگر، فعال و مدل سابق مد آمریکایی است. فارو در بیش از ۵۰ فیلم ظاهر شده و جوایز متعددی از جمله جایزه گلدن گلوب و سه نامزدی جایزه بافتا را کسب کرده است. فارو همچنین به خاطر کارهای گسترده‌اش...
ماریا د لوردس ویلیئرز "میا" فارو (متولد ۹ فوریه ۱۹۴۵) یک بازیگر، فعال و مدل سابق مد آمریکایی است. فارو در بیش از ۵۰ فیلم ظاهر شده و جوایز متعددی از جمله جایزه گلدن گلوب و سه نامزدی جایزه بافتا را کسب کرده است. فارو همچنین به خاطر کارهای گسترده‌اش به عنوان سفیر حسن نیت یونیسف شناخته شده است که شامل فعالیت‌های انسانی در دارفور، چاد و جمهوری آفریقای مرکزی می‌شود. در سال ۲۰۰۸، مجله تایم او را به عنوان یکی از تأثیرگذارترین افراد جهان معرفی کرد.
او دختر بزرگ کارگردان استرالیایی جان فارو و بازیگر ایرلندی موریس اوسیلیوان است و در یک محیط کاتولیک سخت‌گیر در بورلی هیلز، کالیفرنیا بزرگ شده است. پس از کار به عنوان مدل مد در دوران نوجوانی، او برای نخستین بار به خاطر نقش خود به عنوان الیسون مک‌کنزی در سریال تلویزیونی "پیتون پلیس" (۱۹۶۴–۱۹۶۶) شناخته شد. اولین حضور او در فیلم‌های سینمایی با فیلم "تفنگ‌ها در باتاسی" (۱۹۶۴) انجام شد که موجب کسب جایزه گلدن گلوب برای ستاره جدید سال شد و او به خاطر ازدواج دو ساله‌اش با فرانک سیناترا، که در ۲۱ سالگی با او ازدواج کرد، بیشتر شناخته شد. بازی فارو در نقش روزماری وودهاوس در فیلم ترسناک "فرزند روزماری" (۱۹۶۸) باعث شد که نامزدی برای جایزه بافتا و جایزه گلدن گلوب برای بهترین بازیگر زن دریافت کند. او همچنین برای نقش خود در "جان و ماری" (۱۹۶۹) نامزدی سومین جایزه گلدن گلوب را کسب کرد.
در سال ۱۹۷۱، فارو اولین بازیگر زن آمریکایی در تاریخ شد که به شرکت سلطنتی شکسپیر پیوست و به عنوان ژاندارک در نمایشی از "ژاندارک در آتش" ظاهر شد. این به دنبال تولیدات صحنه‌ای "مری رز" (۱۹۷۲)، "سه خواهر" (۱۹۷۳) و "ایوانو" (۱۹۷۶) بود. فارو همچنین در چندین فیلم در دهه ۱۹۷۰ بازی کرد، از جمله اقتباس فیلمی "گتسبی بزرگ" (۱۹۷۴) و کمدی "عروسی" (۱۹۷۸) رابرت آلتمن.
فارو در سال ۱۹۷۹ رابطه‌ای با کارگردان وودی آلن آغاز کرد و در طول یک دوره ده ساله در ۱۳ فیلم او بازی کرد، که اولین آن "کمدی جنسی شب تابستان" (۱۹۸۲) بود. او به خاطر بازی‌هایش در چندین فیلم آلن جوایز انتقادی زیادی کسب کرد، از جمله نامزدی‌های گلدن گلوب برای "برادوی دنی رز" (۱۹۸۴)، "رز بنفش قاهره" (۱۹۸۵) و "آلیس" (۱۹۹۰)، و همچنین نامزدی بافتا برای "هاننا و خواهرانش" (۱۹۸۶). پس از جدایی از آلن در ۱۹۹۲، فارو ادعاهای عمومی کرد که او دختر خوانده هفت ساله‌شان، دیلان، را مورد تعرض جنسی قرار داده است، که آلن به طور مکرر این ادعاها را رد کرده است. فارو حضانت دیلان را حفظ کرد. این ادعاها پس از اینکه دیلان در یک مصاحبه در سال ۲۰۱۳ به تشریح تعرض ادعایی پرداخت، توجه عمومی زیادی را به خود جلب کرد.
از دهه ۲۰۰۰، فارو به طور گهگاهی در تلویزیون ظاهر شده است، از جمله نقش مکرر در "سومین نگهبان" (۲۰۰۱–۲۰۰۳). او همچنین در فیلم‌هایی مانند "فال" (۲۰۰۶)، "مهربان باش و دوباره بپیچ" (۲۰۰۸) و "اسب تاریک" (۲۰۱۱) نقش‌های پشتیبانی داشته است. فارو زمان‌های قابل توجهی را به پرورش فرزندان خوانده و بیولوژیکیش اختصاص داده و در تلاش‌های انسانی در خارج از کشور، به ویژه حقوق بشر در کشورهای آفریقایی، شرکت کرده است.
توصیف فوق از مقاله ویکی‌پدیا میا فارو، تحت مجوز CC-BY-SA، لیست کامل مشارکت‌کنندگان در ویکی‌پدیا.
نمایش بیشتر
