بیوگرافی
جرج اورسن ولز (6 مه 1915 – 10 اکتبر 1985)، که بیشتر به عنوان اورسن ولز شناخته می‌شود، کارگردان فیلم، بازیگر، کارگردان تئاتر، فیلمنامه‌نویس و تهیه‌کننده آمریکایی بود که به طور گسترده‌ای در زمینه‌های فیلم، تئاتر، تلویزیون و رادیو فعالیت کرد. ولز به خاطر تولیدات دراماتیک نوآورانه و همچنین صدای...
جرج اورسن ولز (6 مه 1915 – 10 اکتبر 1985)، که بیشتر به عنوان اورسن ولز شناخته می‌شود، کارگردان فیلم، بازیگر، کارگردان تئاتر، فیلمنامه‌نویس و تهیه‌کننده آمریکایی بود که به طور گسترده‌ای در زمینه‌های فیلم، تئاتر، تلویزیون و رادیو فعالیت کرد. ولز به خاطر تولیدات دراماتیک نوآورانه و همچنین صدای خاص و شخصیتش شناخته شده است و به عنوان یکی از هنرمندان دراماتیک برجسته قرن بیستم شناخته می‌شود، به ویژه به خاطر کارهای اولیه مهم و تأثیرگذار خود—با وجود رابطه‌ای به شدت جنجالی با هالیوود. سبک کارگردانی متمایز او شامل اشکال روایی لایه‌دار و غیرخطی، استفاده‌های نوآورانه از نورپردازی مانند کِیَرشکورو، زوایای دوربین منحصر به فرد، تکنیک‌های صوتی قرضی از رادیو، تصاویر فوکوس عمیق و برداشت‌های طولانی بود. دوران طولانی کار او در فیلم به خاطر تلاشش برای کنترل هنری در برابر فشار استودیوها مورد توجه قرار گرفته است. بسیاری از فیلم‌های او به شدت ویرایش شده و برخی دیگر منتشر نشده باقی ماندند. او به عنوان یک نیروی خلاق عمده و به عنوان "نهایت آتور" ستایش شده است.
پس از کارگردانی چندین تولید تئاتری با پروفایل بالا در اوایل بیست سالگی‌اش، از جمله یک اقتباس نوآورانه از مکبث و "مهد کودک خواهد لرزید"، ولز به عنوان کارگردان و راوی یک اقتباس رادیویی از رمان "جنگ جهانی" اچ. جی. ولز در سال 1938 که برای مجموعه درام رادیویی "مرکوری تئاتر در هوا" اجرا شد، شهرت ملی و بین‌المللی یافت. گزارش شده است که این برنامه باعث وحشت گسترده‌ای شد زیرا شنوندگان فکر کردند که یک حمله از سوی موجودات فضایی در حال وقوع است. اگرچه این گزارش‌ها از وحشت عمدتاً نادرست و اغراق‌آمیز بودند، ولز را به شهرت آنی رساند.
"شهروند کین" (1941)، نخستین فیلم او با RKO که در آن در نقش چارلز فاستر کین بازی کرد، اغلب به عنوان بزرگ‌ترین فیلمی که تا به حال ساخته شده است، در نظر گرفته می‌شود. چندین فیلم دیگر او، از جمله "آمبرسن‌های بزرگ" (1942)، "بانوی شانگهای" (1947)، "لمس شر" (1958)، "زنگ‌ها در نیمه شب" (1965) و "F برای تقلب" (1974) نیز به طور گسترده‌ای به عنوان آثار بزرگ شناخته می‌شوند.
در سال 2002، او در دو نظرسنجی جداگانه مؤسسه فیلم بریتانیا به عنوان بزرگ‌ترین کارگردان فیلم تمام زمان‌ها انتخاب شد و یک نظرسنجی وسیع از توافق انتقادی، فهرست‌های بهترین‌ها و مرورهای تاریخی او را به عنوان برجسته‌ترین کارگردان تمام زمان‌ها معرفی می‌کند. اندرو ساریس در کتاب تأثیرگذار خود در نقد فیلم "سینمای آمریکایی: کارگردانان و جهت‌گیری‌ها 1929–1968" او را در "پانتئون" 14 کارگردان بزرگ فیلم که در ایالات متحده کار کرده‌اند، گنجانده است. ولز به خاطر صدای باریتونش شناخته شده بود و همچنین بازیگر بسیار مورد احترامی بود و در فهرست 100 سال... 100 ستاره AFI به عنوان شماره 16 بزرگ‌ترین بازیگران فیلم آمریکایی تمام زمان‌ها انتخاب شد. او همچنین یک بازیگر مشهور صحنه شکسپیری و جادوگر ماهری بود که در نمایش‌های واریته در سال‌های جنگ بازی کرد.
نمایش بیشتر
