بیوگرافی
پرل مِی بیلی، متولد ۲۹ مارس ۱۹۱۸ در ویرجینیا، یک بازیگر و خواننده آمریکایی بود. بیلی کار خود را با خواندن و رقصیدن در کلوب‌های شبانه سیاه‌پوستان در فیلادلفیا در دهه ۱۹۳۰ آغاز کرد و به زودی در سایر نقاط ساحل شرقی اجرا کرد. در سال ۱۹۴۱، در طول جنگ...
پرل مِی بیلی، متولد ۲۹ مارس ۱۹۱۸ در ویرجینیا، یک بازیگر و خواننده آمریکایی بود. بیلی کار خود را با خواندن و رقصیدن در کلوب‌های شبانه سیاه‌پوستان در فیلادلفیا در دهه ۱۹۳۰ آغاز کرد و به زودی در سایر نقاط ساحل شرقی اجرا کرد. در سال ۱۹۴۱، در طول جنگ جهانی دوم، بیلی به همراه USO در سراسر کشور تور برگزار کرد و برای نیروهای آمریکایی اجرا کرد. پس از این تور، او در نیویورک مستقر شد. موفقیت‌های انفرادی او به عنوان یک هنرمند کلوب شبانه با اجراهایی به همراه هنرمندانی نظیر کَب کَلُوی و دوک الینگتون دنبال شد. در سال ۱۹۴۶، بیلی در نمایش برادوی «زن سن‌لوئیس» debut کرد. بیلی به اجرا و ضبط آلبوم‌ها در بین فعالیت‌های صحنه‌ای و سینمایی‌اش ادامه داد. نسخه او از «تک دو تا تانگو» در سال ۱۹۵۲ به ده‌تای برتر رسید. در ۱۹ نوامبر ۱۹۵۲، بیلی با درامر جاز لویی بلسون در لندن ازدواج کرد. آنها در اواسط دهه ۱۹۵۰ یک فرزند به نام تونی را به فرزندی پذیرفتند و بعدها دختری به نام دی‌دی ج. بلسون، متولد ۲۰ آوریل ۱۹۶۰، را نیز به فرزندی گرفتند. در سال ۱۹۵۴، او نقش فرانکی را در نسخه فیلم «کارمن جونز» بازی کرد و اجرای او از «ریتم را روی درام بزن» یکی از نکات برجسته فیلم است. او همچنین در موزیکال برادوی «خانه گل‌ها» بازی کرد. در سال ۱۹۵۹، او نقش ماریا را در نسخه فیلم «پورگی و بس» بازی کرد که با بازی سیدنی پواتیه و دوروتی دندریج همراه بود. همچنین در آن سال، او نقش «عمه هاگار» را در فیلم «بلوز سن‌لوئیس» در کنار مهلیا جکسون، ارثا کیت و نات کینگ کول بازی کرد. اگرچه او ابتدا برای نقش آنی جانسون در فیلم «تقلید زندگی» در سال ۱۹۵۹ در نظر گرفته شده بود، اما این نقش به خوآنیتا مور رسید. بیلی، که طرفدار پرشور تیم نیویورک متس بود، سرود ملی را قبل از بازی پنجم سری جهانی ۱۹۶۹ در استادیوم شیا خواند و در فیلم‌های برجسته سری جهانی به نمایش درآمد که حمایت خود را از تیم نشان می‌داد. او همچنین قبل از بازی اول سری جهانی ۱۹۸۱ بین نیویورک یانکیز و لس آنجلس داجرز در استادیوم یانکی سرود ملی را خواند. بیلی، که جمهوری‌خواه بود، در سال ۱۹۷۰ توسط رئیس‌جمهور ریچارد نیکسون به عنوان «سفیر عشق» آمریکا منصوب شد. او در چندین جلسه سازمان ملل شرکت کرد و بعداً در یک آگهی تبلیغاتی برای رئیس‌جمهور جرالد فورد در انتخابات ۱۹۷۶ ظاهر شد. همچنین در طول دهه ۱۹۷۰، او برنامه تلویزیونی خود را داشت و به انیمیشن‌هایی مانند «توبی تیوبا» (۱۹۷۶) و «روباه و سگ‌هامون» دیزنی (۱۹۸۱) صداپیشگی کرد. او در سال ۱۹۷۵ به برادوی بازگشت و در یک تولید تمام سیاه «سلام، دالی!» نقش اصلی را بازی کرد. در سن ۶۷ سالگی، او در سال ۱۹۸۵ مدرک لیسانس الهیات را از دانشگاه جورج‌تاون در واشنگتن دی‌سی دریافت کرد. در سال‌های آخر کارش، بیلی به عنوان سخنگو در یک سری تبلیغات دیکن هاینز، آهنگ «بیل بیلی (نمی‌خواهی به خانه بیایی)» را خواند. در سال‌های آخر خود، بیلی چندین کتاب نوشت: «مروارید خام» (۱۹۶۸)، «با خودم صحبت می‌کنم» (۱۹۷۱)، «آشپزخانه پرل» (۱۹۷۳) و «زود باش آمریکا و تف کن» (۱۹۷۶). در سال ۱۹۷۵، او به عنوان سفیر ویژه به سازمان ملل توسط رئیس‌جمهور جرالد فورد منصوب شد. آخرین کتاب او، «بین تو و من» (۱۹۸۹)، تجربیات او با آموزش عالی را تشریح می‌کند. در سال ۱۹۸۸، بیلی مدال آزادی ریاست‌جمهوری را از رئیس‌جمهور رونالد ریگان دریافت کرد. در ۱۷ اوت ۱۹۹۰، بیلی بر اثر بیماری قلبی درگذشت. او در پارک یادبود رولینگ گرین در وست چستر، پنسیلوانیا به خاک سپرده شد. در طول زندگی‌اش، او جایزه تونی را برای نقش اصلی در تولید تمام سیاه «سلام، دالی!» در سال ۱۹۶۸ برنده شد. در سال ۱۹۸۶، او جایزه امی روزانه را برای اجرای خود به عنوان یک جادوگر خوب در ویژه برنامه ABC Afterschool، «سیندی الیر: یک داستان پری مدرن» دریافت کرد.
نمایش بیشتر
