بیوگرافی
راجر بلین (نیولی سور سن، فرانسه، ۲۲ مارس ۱۹۰۷ – اووکموند، فرانسه، ۲۱ ژانویه ۱۹۸۴) یک بازیگر و کارگردان فرانسوی بود. او نمایش‌های نخستین جهانی «در انتظار گودو» اثر ساموئل بکت را در سال ۱۹۵۳ و «پایان بازی» را در سال ۱۹۵۷ به صحنه برد.
بلین فرزند یک پزشک بود؛ اما...
راجر بلین (نیولی سور سن، فرانسه، ۲۲ مارس ۱۹۰۷ – اووکموند، فرانسه، ۲۱ ژانویه ۱۹۸۴) یک بازیگر و کارگردان فرانسوی بود. او نمایش‌های نخستین جهانی «در انتظار گودو» اثر ساموئل بکت را در سال ۱۹۵۳ و «پایان بازی» را در سال ۱۹۵۷ به صحنه برد.
بلین فرزند یک پزشک بود؛ اما با وجود آرزوهای پدرش، بلین در تئاتر حرفه‌ای برای خود ساخت. او در نوجوانی به شدت تحت تأثیر سوررئالیست‌ها و تصورات آن‌ها از هنر انقلابی قرار گرفت.
او در ابتدا بخشی از گروه‌های تئاتر چپ‌گرای «شرکت پنج نفر» و «گروه اکتبر» بود. در سال ۱۹۳۵ بلین به عنوان دستیار کارگردان آنتوان آرتهود در تولید «لس چنچی» [لس چنچی] در تئاتر فولی-واگرام خدمت کرد. پس از کار با آرتهود، بلین بر روی «تئاتر خیابانی سیاسی» تمرکز کرد.
در طول جنگ، بلین به عنوان واسطی بین مقاومت و ارتش فرانسه فعالیت می‌کرد.
حرفه گسترده او به عنوان کارگردان و بازیگر در فیلم و تئاتر عمدتاً توسط کار و رابطه‌اش با آرتهود، ساموئل بکت و ژان ژنه تعریف شده است. علاوه بر اینکه او دوست نزدیک و رازدار آرتهود در طول نه سال حبس او بود، اولین اجراهای «در انتظار گودو»، «روزهای خوش» و «پایان بازی» بکت را کارگردانی کرد و همچنین اجرای اولیه «سیاه‌ها» و نمایش جنجالی «صفحات» ژنه را کارگردانی کرد. نامه‌های کلیدی ژنه به بلین توسط انتشارات گالیمار منتشر شده است.
کتاب ۱۹۸۶ فابر و فابر با عنوان «ساموئل بکت: آثار دراماتیک کامل» تنها سه تقدیم‌نامه از بکت را شامل می‌شود: «پایان بازی» به بلین تقدیم شده، در حالی که «بیایید و برویم» برای جان کالدر و «فاجعه» برای واچلاو هاول است.
نمایش بیشتر
