بیوگرافی
روودی والی کار خود را به عنوان یک نوازنده ساکسوفون و خواننده آغاز کرد و سپس به رهبر گروه تبدیل شد. در دهه 1920 و اوایل دهه 30، او برنامه رادیویی موفقی به نام "ساعت خمیر مایه فلیشمن" داشت (جایی که به دلیل شخصیت پرخاشگر و خودمحور خود، از سوی...
روودی والی کار خود را به عنوان یک نوازنده ساکسوفون و خواننده آغاز کرد و سپس به رهبر گروه تبدیل شد. در دهه 1920 و اوایل دهه 30، او برنامه رادیویی موفقی به نام "ساعت خمیر مایه فلیشمن" داشت (جایی که به دلیل شخصیت پرخاشگر و خودمحور خود، از سوی گروه و بازیگرانش مورد نفرت قرار گرفت). در اوایل دهه 1930، او در کنار افرادی مانند بینگ کراسبی و راس کلمبو، در جدول پرفروش‌ها قرار داشت. در سال 1933 با برنامه‌اش که در ابتدا "ساعت خمیر مایه فلیشمن" نام داشت، موفقیت بزرگی در رادیو کسب کرد و توسط کارکنانش به عنوان فردی سخت‌گیر شناخته می‌شد. او معروف بود که با هر کسی که اعصابش را خرد می‌کرد، دعوا می‌کرد. در طول برنامه‌اش، به عکاسان مشت می‌زد، نت‌های موسیقی را به صورت پیانیست‌ها می‌زد و اگر تحریک می‌شد، به هوادارانش سیلی می‌زد. در حالی که تماشاگران او را دوست داشتند، اکثر کارکنانش از او نفرت داشتند. به عنوان یک ستاره بسیار محبوب در کلوپ‌های شبانه و در رکوردها و همچنین در فیلم‌ها، او به دیگر خوانندگان مانند آلیس فِی - که مدتی خواننده گروه او بود - و فرانسیس لنگفورد کمک کرد تا کار خود را آغاز کنند. در فیلم‌های اولیه‌اش معمولاً نقش عاشقانه را بازی می‌کرد، اما بعداً به نقش‌های جدی و کمدی تغییر کرد. او همچنین در تئاتر برادوی بازی کرد. نمایش موفق برادوی در اواسط دهه 60 به نام "چگونه در کسب و کار بدون تلاش واقعی موفق شویم" در سال 1967 با بازی او در نقش اصلی برادوی‌اش فیلم‌برداری شد.
نمایش بیشتر
