Eric Larson

بیوگرافی

به دنیا آمده از پدر و مادرش پیتر و نوارا لارسن. در سال ۱۹۱۵ خانواده‌اش به سالت‌لیک‌سیتی نقل مکان کردند، جایی که به روزنامه‌نگاری علاقه‌مند شد و همچنین به طور مخفیانه درس‌های نقاشی گرفت. در سال ۱۹۲۵، او به دانشگاه یوتا وارد شد و سپس به لس‌آنجلس رفت تا به...

به دنیا آمده از پدر و مادرش پیتر و نوارا لارسن. در سال ۱۹۱۵ خانواده‌اش به سالت‌لیک‌سیتی نقل مکان کردند، جایی که به روزنامه‌نگاری علاقه‌مند شد و همچنین به طور مخفیانه درس‌های نقاشی گرفت. در سال ۱۹۲۵، او به دانشگاه یوتا وارد شد و سپس به لس‌آنجلس رفت تا به دنبال شغلی در روزنامه‌نگاری و نویسندگی باشد، که متأسفانه با شکست مواجه شد. او سپس تصمیم گرفت که آرزوی خود را برای تبدیل شدن به یک هنرمند دوباره زنده کند و در سال ۱۹۳۳ شغلی در تولیدات والت دیزنی به عنوان یک 'درمیان‌ساز' به او پیشنهاد شد. در همان سال، او با گرترود جانس ازدواج کرد (هرچند متأسفانه این زوج بدون فرزند ماندند). انیماتور همیلتون لوسک استعداد لارسن را شناسایی کرد و او را به دستیار انیماتور ارتقا داد؛ لوسک، که دو سال پیش به استودیو پیوسته بود، بعدها به عنوان مربی او در آمد. ارتقاء‌های بیشتری دنبال شد و اریک به عنوان انیماتور در اولین کارتون بلند والت دیزنی، سفیدبرف و هفت کوتوله (۱۹۳۷) مشغول به کار شد؛ او به همراه انیماتورهای آینده‌دار میل کاهل و جیمز آلگار، حیوانات جنگلی را که سفیدبرف را در طول داستان دنبال می‌کردند، انیمیشن‌سازی کرد. در سال ۱۹۴۰، او به عنوان کارگردان انیمیشن برای پینوکیو (۱۹۴۰) ارتقا یافت و در آن فیلم شخصیت گربه، فیگارو، را خلق کرد که یکی از شخصیت‌های محبوبش شد. در فانتازیا (۱۹۴۰)، او کنتورها و اسب‌ها را در بخش "سمفونی پاستورال" این ویژگی موسیقیایی خلق کرد. تا سال ۱۹۴۲، او به عنوان انیماتور ناظر برای بامبی (۱۹۴۲) به همراه همکارانش اولی جانستون، فرانک توماس و میل کاهل که با او روی سفیدبرف کار کرده بودند، تبدیل شده بود. در بامبی، او جغد دوست را خلق کرد و سپس روی پرندگان برای دو پروژه بعدی کار کرد، خلق پرنده دیوانه آراکوآن در سه کابالرو (۱۹۴۴) و ساشا پرنده در می‌خواهم موسیقی (۱۹۴۶). لارسن همچنین در کارهای فان و فانتزی فری، آهنگ جنوب، ملودی تایم و به دل من عزیز (۱۹۴۹) کار کرد. او بعداً بخشی از هیئت انیمیشن شد و والت دیزنی او را به عنوان یکی از نه پیرمرد خود منصوب کرد، که شامل لس کلارک، وولی ریتزرمن، ارic لارسن، وارد کیمبال، میل کاهل، فرانک توماس، اولی جانستون، جان لونسبری و مارک دیویس می‌شد؛ همه آنها به عنوان معتبرترین همکاران والت شناخته می‌شدند.