Jonas Mekas

بیوگرافی

یوناس مکاس در سال ۱۹۲۲ در روستای کشاورزی سمینیشکیای لیتوانی متولد شد. در سال ۱۹۴۴، او و برادرش آدولفاس به دست نازی‌ها به یک اردوگاه کار اجباری در الم‌شورن آلمان منتقل شدند. پس از جنگ، او فلسفه را در دانشگاه ماینز مطالعه کرد. در پایان سال ۱۹۴۹، سازمان پناهندگان ملل...

یوناس مکاس در سال ۱۹۲۲ در روستای کشاورزی سمینیشکیای لیتوانی متولد شد. در سال ۱۹۴۴، او و برادرش آدولفاس به دست نازی‌ها به یک اردوگاه کار اجباری در الم‌شورن آلمان منتقل شدند. پس از جنگ، او فلسفه را در دانشگاه ماینز مطالعه کرد. در پایان سال ۱۹۴۹، سازمان پناهندگان ملل متحد هر دو برادر را به شهر نیویورک آورد، جایی که در ویلیامزبرگ، بروکلین مستقر شدند. دو ماه پس از ورودش به نیویورک، او پول قرض کرد تا اولین دوربین بولکس خود را بخرد و شروع به ضبط لحظات کوتاه زندگی‌اش کرد. او به زودی در جنبش فیلم آوانگارد آمریکایی به شدت درگیر شد. در سال ۱۹۵۴، به همراه برادرش، مجله فیلم فرهنگ را تأسیس کرد که به زودی به مهم‌ترین نشریه فیلم در ایالات متحده تبدیل شد. در سال ۱۹۵۸، او ستون معروف "مجله فیلم" خود را در "ویلیج وویس" آغاز کرد. در سال ۱۹۶۲، "همکاری فیلم‌سازان" را تأسیس کرد و در سال ۱۹۶۴ "سینماتک فیلم‌سازان" را بنیان نهاد که در نهایت به "آرشیو فیلم آنتولوژی"، یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین مخازن سینمای آوانگارد جهان و یک مکان نمایش تبدیل شد. در تمام این مدت، او به نوشتن شعر و ساخت فیلم ادامه داد. تا به امروز، او بیش از ۲۰ کتاب نثر و شعر منتشر کرده است که به بیش از دوازده زبان ترجمه شده‌اند. شعرهای لیتوانیایی او اکنون بخشی از ادبیات کلاسیک لیتوانیایی است و فیلم‌های او را می‌توان در موزه‌های پیشرو در سرتاسر جهان یافت. او به طور عمده به توسعه اشکال دیاریستی سینما شناخته می‌شود. مکاس همچنین به‌عنوان یک دانشگاهی فعال بوده و در "مدرسه جدید برای تحقیقات اجتماعی"، "مرکز بین‌المللی عکاسی"، "کوپر یونیون"، "دانشگاه نیویورک" و "ام‌آی‌تی" تدریس کرده است. فیلم "برگ" مکاس در سال ۱۹۶۳ جایزه بزرگ جشنواره فیلم ونیز را دریافت کرد. سایر فیلم‌ها شامل "والدن" (۱۹۶۹)، "یادآوری‌هایی از سفری به لیتوانی" (۱۹۷۲)، "گمشده گمشده گمشده" (۱۹۷۵)، "صحنه‌هایی از زندگی اندی وارهول" (۱۹۹۰)، "صحنه‌هایی از زندگی جورج ماکیوناس" (۱۹۹۲)، "در حینی که به جلو می‌رفتم، glimpses کوتاهی از زیبایی را دیدم" (۲۰۰۰)، "نامه‌ای از گرین‌پوینت" (۲۰۰۵)، "داستان‌های شب‌های بی‌خوابی" (۲۰۱۱) و "برش‌هایی از زندگی یک مرد خوشحال" است. در سال ۲۰۰۷، او یک مجموعه از ۳۶۵ فیلم کوتاه را که هر روز به اینترنت منتشر شد، کامل کرد و از آن زمان به اشتراک‌گذاری آثار جدید در وب‌سایت خود ادامه داده است. از سال ۲۰۰۰، مکاس کار خود را به حوزه نصب‌های سینمایی گسترش داده و در گالری سرپنتین، مرکز پومپیدو، موزه هنر مدرن شهر پاریس، موزه مدرن (استکهلم)، مرکز هنر معاصر PS1 موزه هنر مدرن، داکومنتای کاسل، موزه لودویگ در کلن، موزه دولتی هرمیتاژ در سن‌پترزبورگ و بی‌ینال ونیز نمایش داده است.