بیوگرافی
لورنس کر الیویه، بارون الیویه، OM (۲۲ مه ۱۹۰۷ – ۱۱ ژوئیه ۱۹۸۹) بازیگر و کارگردان انگلیسی بود که به همراه هم‌عصران خود، رالف ریچاردسون، پگی اشکروفت و جان گیلگود، بر صحنه بریتانیا در نیمه قرن بیستم تسلط داشت. او در طول دوران حرفه‌ای خود در فیلم‌ها نیز کار کرد...
لورنس کر الیویه، بارون الیویه، OM (۲۲ مه ۱۹۰۷ – ۱۱ ژوئیه ۱۹۸۹) بازیگر و کارگردان انگلیسی بود که به همراه هم‌عصران خود، رالف ریچاردسون، پگی اشکروفت و جان گیلگود، بر صحنه بریتانیا در نیمه قرن بیستم تسلط داشت. او در طول دوران حرفه‌ای خود در فیلم‌ها نیز کار کرد و بیش از پنجاه نقش سینمایی بازی کرد. در اواخر دوران حرفه‌ای‌اش، در نقش‌های تلویزیونی موفقیت‌های قابل توجهی کسب کرد.
خانواده او هیچ ارتباطی با تئاتر نداشتند، اما پدر الیویه، یک روحانی، تصمیم گرفت که پسرش باید بازیگر شود. پس از تحصیل در یک مدرسه درام در لندن، الیویه فنون بازیگری را در یک سری از شغل‌های بازیگری در اواخر دهه ۱۹۲۰ آموخت. در سال ۱۹۳۰ او اولین موفقیت مهم خود را در وست اند در نمایشنامه «زندگی‌های خصوصی» اثر نوئل کاورد به دست آورد و در اولین فیلمش ظاهر شد. در سال ۱۹۳۵ در یک تولید معروف از «رومئو و ژولیت» در کنار گیلگود و اشکروفت بازی کرد و تا پایان دهه، به یک ستاره شناخته شده تبدیل شده بود. در دهه ۱۹۴۰، به همراه ریچاردسون و جان بوریل، الیویه کارگردان مشترک «اولد ویک» بود و آن را به یک شرکت بسیار معتبر تبدیل کرد. در آنجا مشهورترین نقش‌های او شامل ریچارد سوم شکسپیر و اودیپ سوفسکل بود. در دهه ۱۹۵۰ الیویه یک بازیگر-مدیر مستقل بود، اما حرفه صحنه‌اش در رکود بود تا اینکه در سال ۱۹۵۷ به شرکت تئاتر انگلیسی آوانگارد پیوست تا نقش اصلی در «سرگرم‌کننده» را بازی کند، نقشی که بعدها در فیلم نیز ایفا کرد. از ۱۹۶۳ تا ۱۹۷۳ او کارگردان بنیان‌گذار تئاتر ملی بریتانیا بود و یک گروه مقیم را اداره می‌کرد که بسیاری از ستاره‌های آینده را پرورش داد. نقش‌های او در آنجا شامل نقش اصلی در «اتلو» (۱۹۶۵) و شایلاک در «تاجر ونیزی» (۱۹۷۰) بود.
فیلم‌های الیویه شامل «بلندی‌های بادگیر» (۱۹۳۹)، «ربکا» (۱۹۴۰) و یک سه‌گانه از فیلم‌های شکسپیر به عنوان بازیگر-کارگردان: «هنری پنجم» (۱۹۴۴)، «هملت» (۱۹۴۸) و «ریچارد سوم» (۱۹۵۵) است. فیلم‌های بعدی او شامل «کفش‌های ماهیگیر» (۱۹۶۸)، «کارآگاه» (۱۹۷۲)، «مرد ماراتن» (۱۹۷۶) و «پسران از برزیل» (۱۹۷۸) بود. حضورهای تلویزیونی او شامل یک اقتباس از «ماه و شش پنس» (۱۹۶۰)، «سفر طولانی به شب» (۱۹۷۳)، «عشق در میان ویرانه‌ها» (۱۹۷۵)، «گربه‌ای بر روی سقف داغ» (۱۹۷۶)، «برایدهد ریویستد» (۱۹۸۱) و «شاه لیر» (۱۹۸۳) بود.
افتخارات الیویه شامل عنوان شوالیه (۱۹۴۷)، لقب زندگی (۱۹۷۰) و نشان شایستگی (۱۹۸۱) بود. برای کارهایش در صفحه نمایش چهار جایزه اسکار، دو جایزه فیلم آکادمی بریتانیا، پنج جایزه امی و سه جایزه گلدن گلوب دریافت کرد. بزرگ‌ترین سالن تئاتر ملی به نام او است و او در جوایز لورنس الیویه که به‌طور سالانه توسط انجمن تئاتر لندن اعطا می‌شود، یاد شده است. او سه بار ازدواج کرد: با بازیگرانی چون جیل اسمند از ۱۹۳۰ تا ۱۹۴۰، ویوین لی از ۱۹۴۰ تا ۱۹۶۰ و جوآن پلاوایت از ۱۹۶۱ تا زمان مرگش.
توضیحات فوق از مقاله ویکی‌پدیا لورنس الیویه، تحت مجوز CC-BY-SA، فهرست کامل مشارکت‌کنندگان در ویکی‌پدیا.
نمایش بیشتر
