بیوگرافی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
پل وندکوس (۲۰ سپتامبر ۱۹۲۲؛ فیلادلفیا، پنسیلوانیا – ۱۲ نوامبر ۲۰۰۹؛ مالibu، کالیفرنیا) کارگردان تلویزیون و فیلم آمریکایی بود.
پس از خدمت نظامی در نیروی دریایی ایالات متحده و تحصیل در دانشگاه کلمبیا با استفاده از قانون جی. آی، وندکوس اولین فیلم بلند خود، یک مستند دربارهٔ مدرسه‌ای...
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
پل وندکوس (۲۰ سپتامبر ۱۹۲۲؛ فیلادلفیا، پنسیلوانیا – ۱۲ نوامبر ۲۰۰۹؛ مالibu، کالیفرنیا) کارگردان تلویزیون و فیلم آمریکایی بود.
پس از خدمت نظامی در نیروی دریایی ایالات متحده و تحصیل در دانشگاه کلمبیا با استفاده از قانون جی. آی، وندکوس اولین فیلم بلند خود، یک مستند دربارهٔ مدرسه‌ای برای نابینایان به نام «بازتای تاریک» را در سال ۱۹۵۳ ساخت.
اولین فیلم بلند وندکوس «دزد» بود. تکنیک دوربین روان وندکوس توجه رئیس کلمبیا پیکچرز، هری کاهن را جلب کرد که نه تنها خواستار توزیع فیلم شد، بلکه وندکوس را تحت قرارداد قرار داد.
پس از آن، وندکوس مجموعه‌ای از فیلم‌ها را برای کلمبیا ساخت که با درام جنایی شدید «پرونده علیه بروکلین» آغاز شد، و دو درام جنگی معماگونه «ساحل تاراوا» و «نبرد دریاچه مرجانی»، فیلم‌های جوان‌پسند «گیجت» و دو دنباله «گیجت به هاوایی می‌رود»، «گیجت به رم می‌رود» و همچنین «چرا جوان هستند» ادامه یافت.
وندکوس همچنین بسیاری از قسمت‌های «پلی‌هوس ۹۰»، «تئاتر آلوکا»، «بن کاسی»، «دکتر کیلدار»، «مسیر ۶۶»، «تفنگ‌دار»، «آقای نوواک»، «هانی وست»، «دره بزرگ»، «من جاسوس هستم»، «مهاجمان» و «هاوایی ۵-۰» را کارگردانی کرد. با «من جاسوس هستم»، وندکوس چند قسمت جالب فیلمبرداری کرد اما توسط تهیه‌کنندگان به عنوان بیش از حد «هنری» شناخته شد و کنار گذاشته شد.
در سال ۱۹۶۸، وندکوس با «مریش پروداکشنز» قراردادی برای پنج فیلم امضا کرد که با فیلم‌های جنگی «حمله به سواحل آهن» و «قایق‌های جهنمی» آغاز شد و پس از آن وسترن‌هایی که در مکزیک تنظیم شده بودند اما در اسپانیا فیلمبرداری شدند، مانند «تفنگ‌های هفت شگفت‌انگیز» و «تیرک برای کوردوبا» را شامل می‌شد. او همچنین اولین فیلم بلند را برای کوئین مارتین، «والتس مفیستو» ساخت.
از سال ۱۹۷۰ تا زمان بازنشستگی‌اش در سال ۱۹۹۹، وندکوس به ساخت فیلم‌های تلویزیونی اختصاص یافت. یکی از این فیلم‌ها «گرفتن پرواز ۸۴۷: داستان اولی درکسن» (۱۹۸۸) بود که بر اساس یک ربایش TWA در سال ۱۹۸۵ ساخته شده و پنج نامزدی امی دریافت کرد، از جمله یکی برای وندکوس.
وندکوس توسط منتقد فیلم، اندرو ساریس در کتابش «سینمای آمریکایی: کارگردانان و جهت‌گیری‌ها ۱۹۲۹-۱۹۶۸» ذکر شده است. او همچنین همراه با بسیاری از کارگردانان دیگر، در «رگ آمریکایی: کارگردانان و جهت‌گیری‌ها در تلویزیون» نوشته کریستوفر ویکینگ و تیسه واهمگی، انتشارات تالیسمان (انگلستان)، ۱۹۷۹ و E.P. Dutton (ایالات متحده)، ۱۹۷۹؛ کارت کاتالوگ کتابخانه کنگره شماره ۷۹-۵۲۶۷۵ ذکر شده است.
وندکوس در ۱ مارس ۱۹۵۳ با روت برنات ازدواج کرد و یک پسر به نام جردن الکان وندکوس داشت. روت در ژوئن ۱۹۷۸ درگذشت. وندکوس در سال ۱۹۸۳ با لین بولن، معاون سابق و تهیه‌کننده NBC ازدواج کرد و آن‌ها تا زمان مرگش به‌خوشی در مالibu، کالیفرنیا زندگی کردند. او از پسرش، جردن، نوه‌اش، جاستین و همسرش لین بولن وندکوس بازمانده است.
وندکوس چندین سال پس از سکته مغزی بیمار بود. او در ۱۲ نوامبر ۲۰۰۹ در مالibu، کالیفرنیا درگذشت.
شرح فوق از مقاله ویکی‌پدیا دربارهٔ پل وندکوس، تحت مجوز CC-BY-SA، فهرست کامل مشارکت‌کنندگان در ویکی‌پدیا.
نمایش بیشتر
