بیوگرافی
از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد.
رابرت جیمز هامر (۳۱ مارس ۱۹۱۱، کیدرمینستر، وورچسترشایر – ۴ دسامبر ۱۹۶۳، لندن) یک کارگردان و فیلمنامه‌نویس بریتانیایی بود. او پسر بازیگر جرالد هامر (۱۸۸۶-۱۹۷۲) بود.
هامر یک بورس تحصیلی به دانشگاه کمبریج دریافت کرد اما از کمبریج اخراج شد و در سال ۱۹۳۴ به عنوان دستیار در...
از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد.
رابرت جیمز هامر (۳۱ مارس ۱۹۱۱، کیدرمینستر، وورچسترشایر – ۴ دسامبر ۱۹۶۳، لندن) یک کارگردان و فیلمنامه‌نویس بریتانیایی بود. او پسر بازیگر جرالد هامر (۱۸۸۶-۱۹۷۲) بود.
هامر یک بورس تحصیلی به دانشگاه کمبریج دریافت کرد اما از کمبریج اخراج شد و در سال ۱۹۳۴ به عنوان دستیار در اتاق برش کار خود را آغاز کرد و از سال ۱۹۳۵ به عنوان تدوین‌گر در فیلم‌هایی مانند "مهمانخانه جامائیکا" (۱۹۳۹) که به تهیه‌کنندگی چارلز لاوتون بود، فعالیت کرد. در پایان دهه ۱۹۳۰، او روی مستندهایی برای واحد فیلم GPO کار کرد.
زمانی که رئیس او در GPO، آلبرتو کاوالکانتی، به استودیوهای ایلینگ منتقل شد، هامر به پیوستن به او در آنجا دعوت شد. او با جایگزینی برای همکارانش تجربه‌ای به عنوان کارگردان کسب کرد و به صحنه «آینه تسخیر شده» در فیلم "مردگان شب" (۱۹۴۵) کمک کرد. او این کار را با سه فیلم ایلینگ تحت نام خود که به یادگار مانده است، ادامه داد: "رشته صورتی و موم" (۱۹۴۶)، "همیشه روز یکشنبه بارانی است" (۱۹۴۷) که هر دو با بازی گوگی ویترز بودند، و کمدی سیاه "دل‌های مهربان و کلاهبرداران" (۱۹۴۹) با دنیس پرایس و الک گینس.
هامر در سن ۵۲ سالگی بر اثر ذات الریه در بیمارستان سنت توماس در لندن درگذشت. او یک الکلی بود و در دورانی که همجنس‌گرایی در بریتانیا تابو بود، هامر به عنوان یک همجنس‌گرا شناخته می‌شد. به گفته منتقد فیلم دیوید تامسون، حرفه هامر «اکنون به عنوان جدی‌ترین نقیصه استعداد در سینمای بریتانیا پس از جنگ به نظر می‌رسد».
توضیحات فوق از مقاله ویکی‌پدیا رابرت هامر، تحت مجوز CC-BY-SA، لیست کامل مشارکت‌کنندگان در ویکی‌پدیا.
نمایش بیشتر
