فیلم Venom: The Last Dance 2024

این فیلم، خداحافظی مناسبی برای سه‌گانه «ونوم» است. «ونوم: آخرین رقص» سرگرم‌کننده و با طرحی قابل قبول، توانسته است لحظاتی شاداب ایجاد کند. شخصاً آن را خیلی خنده‌دار نیافتم، اما کسی که چند صندلی دورتر نشسته بود، به شدت لذت می‌برد - دیدن شادی دیگران همیشه خوب است! توم هاردی همچنان عنصر کلیدی این فیلم‌هاست و بدون حضور او، تماشای این فیلم‌ها به مراتب کمتر لذت‌بخش بود....

این فیلم، خداحافظی مناسبی برای سه‌گانه «ونوم» است. «ونوم: آخرین رقص» سرگرم‌کننده و با طرحی قابل قبول، توانسته است لحظاتی شاداب ایجاد کند. شخصاً آن را خیلی خنده‌دار نیافتم، اما کسی که چند صندلی دورتر نشسته بود، به شدت لذت می‌برد - دیدن شادی دیگران همیشه خوب است! توم هاردی همچنان عنصر کلیدی این فیلم‌هاست و بدون حضور او، تماشای این فیلم‌ها به مراتب کمتر لذت‌بخش بود. در انتهای فیلم، یک مونتاژ جالب وجود دارد که شخصاً خیلی روی من تأثیر نگذاشت، اما فکر می‌کنم برای طرفداران واقعی سریال مؤثر باشد. ریس ایفانس و چیوتل اجیوفور از دیگر شخصیت‌ها بیشتر به چشم می‌آیند. دو شخصیت دیگر حداقل لذت‌بخش بودند، اما این یکی نه چندان. شرور داستان خیلی زورکی به نظر می‌رسد، فیلم به شدت تکه‌تکه شده و هیچ تهدید واقعی وجود ندارد، زیرا موجودات و ادی هر دو فقط یکدیگر را درمان می‌کنند. دیالوگ‌های بدی در برخی صحنه‌ها وجود داشت و یک زیرمجموعه عجیب درباره کفش‌ها. و همچنین، یکی از فلش‌بک‌های ادی در واقع خودش در آنجا نبود. شاید این دنباله، بیش از حد لازم بوده باشد، چرا که داستان واقعاً نازک است، اما هنوز هم بین «ادی» (توم هاردی) و همزیست او، شیمی کافی وجود دارد تا لبخند به لب‌ها بیاورد. این بار فقط جمعیت انسانی نیست که برای آنها مشکل ایجاد می‌کند، بلکه موجوداتی از دنیای خانگی «ونوم» در حال نزدیک شدن به «کودکس» منحصر به فرد آنها هستند تا به رهایی رهبر خود از زندان کمک کنند و هرج و مرج را در جهان به راه بیندازند. در طول مسیر، آنها با «مارتین» (ریس ایفانس) و خانواده‌اش روبرو می‌شوند و در حالی که یک نسخه بی‌صدای دیوید بویی را اجرا می‌کنند، در ون‌کمپر آنها سوار می‌شوند. همه اینها به یک نتیجه‌گیری نسبتاً قابل پیش‌بینی منتهی می‌شود که در آن بشریت با انتخاب‌های سختی مواجه می‌شود، بیگانه‌های به‌ظاهر غیرقابل‌تخریب در آستانه موفقیت قرار دارند و شریک‌های شجاع ما باید به قربانی نهایی فکر کنند. بله، همه اینها را قبلاً دیده‌ایم و اگرچه جلوه‌های بصری نسبتاً چشم‌نواز هستند، اما واقعاً کافی نیست تا فیلم را از میان انبوه آثار مشابه سال ۲۰۲۴ متمایز کند. تماشای آن به اندازه کافی جذاب است، اما به هیچ وجه به پای فیلم اول در سال ۲۰۱۸ نمی‌رسد. «ونوم: آخرین رقص» به رابطه پرآشوب بین ادی بروک و همزیست او، ونوم، عمق، تنش و طنز بیشتری اضافه می‌کند، در حالی که یک دشمن جدید و تهدیدآمیز به نام زنوفاژها را نیز معرفی می‌کند. اما به هر حال، این شیوه کارتون‌گونه در حالی که آخرین رقص خود را اجرا می‌کند، واقعاً کمی شبیه آخرین رقص بود و حتی کارگردان نتوانست آن را به شکل خوبی به پایان برساند. ما واقعاً ونوم را در فیلمی که قرار است سه‌گانه محبوبی را به پایان برساند، چندان نمی‌بینیم. همچنین، من ندیدم که «شرور بزرگ اصلی» چه کاری انجام دهد. آن شخص و مفهوم «کودکس» نتوانستند به خوبی ارائه شوند و خبری از همزیست سیاه دیگر نیست... من همه فیلم‌های ونوم را دوست دارم. طنز کار می‌کند. تماشای بازی هاردی به عنوان یک عروسک، سرگرم‌کننده است. بدون آن درب انفجاری، احتمالاً نمره‌ام ۱۰ بود. با این حال، هنوز هم لذت‌بخش است. هیچ کاهشی برای مدت زمان فیلم نمی‌بینم. معمولاً از فیلم‌های دنیای مارول خوشم نمی‌آید. آنها را اغراق‌آمیز، نه چندان هوشمند و گاهی اوقات بسیار تکراری می‌یابم. «ونوم» استثنای نادری در این قاعده است. اول از همه، توم هاردی که به هر معیاری، بازیگری فوق‌العاده است. ثانیاً، تعامل بین هاردی و ونوم واقعاً می‌تواند خنده‌دار باشد. این فیلم جدید و احتمالاً آخرین فیلم در این سری، «ونوم: آخرین رقص»، به نظر من، ضعیف‌ترین در میان آنهاست. برعکس پیشینیانش، کمی شتابزده به نظر می‌رسد و به نوعی ضد قهرمان است. با این حال، هنوز هم لحظاتی از طنز جذاب و اکشن نسبتاً قابل قبول دارد. در خلاصه، دیدن «ونوم» در قفسه (اگر واقعاً اینطور باشد) افسوس‌آور است، زیرا یکی از بهترین فرانچایزهای دنیای مارول است و شیمی فوق‌العاده‌ای بین هاردی و همزیست غیرزمینی‌اش، ونوم وجود دارد. اگر از فیلم‌های قبلی لذت بردید، ارزش دیدن دارد. خب، این داستان «ونوم: آخرین رقص» است. مثل این است که برگر مورد علاقه‌ات را سفارش بدهی و در میانه کار متوجه شوی که سس را فراموش کرده‌اند. توم هاردی؟ هنوز هم به عنوان ادی و ونوم درخشان است - دیالوگ‌های او با خودش به طرز عجیبی سرگرم‌کننده و حتی کمی احساسی است. لحظات واقعاً سرگرم‌کننده و دلگرم‌کننده‌ای وجود دارد که به یاد شما می‌آورد چرا این دو نفر در ابتدا موفق بودند. اما بقیه؟ یک آشفتگی داغ. طرح داستان کاملاً پراکنده است، شخصیت‌های جدید فراموش‌شدنی هستند و شرور؟ ضعیف. به نظر می‌رسد که سازندگان فقط به نوعی بی‌تفاوت بودند و گفتند: «خب، کافی است.» البته، لحظاتی از آن جذابیت کمدی دوستی وجود دارد، اما به اندازه کافی نیست تا فیلم را از احساس ناتوانی به سمت خط پایان نجات دهد. اگر این آخرین فیلم ونوم باشد (و امیدوارم که باشد)، من بابت آن ناراحت نخواهم شد. این یک کیسه مختلط است - در برخی قسمت‌ها سرگرم‌کننده، اما به طور کلی، شبیه خود ونوم است: کمی بیش از حد شلخته برای اینکه به طور کامل دوستش داشته باشی.