فیلم Zodiac 2007

دقت بی‌نظیر از فینچر. من خوانده‌ام که این فیلم نشان می‌دهد که فینچر بزرگ شده است و هرچند که این فکر را درک می‌کنم، اما این مسئله حقیقت ندارد. آنچه فینچر انجام داده، این است که یک داستان واقعی را با دقت و استانداردهای بالای خود به تصویر کشیده و هیچ جزئیاتی را نادیده نگذاشته است. ما در اینجا یکی از بهترین فیلم‌ها (اگر بهترین نباشد)...

دقت بی‌نظیر از فینچر. من خوانده‌ام که این فیلم نشان می‌دهد که فینچر بزرگ شده است و هرچند که این فکر را درک می‌کنم، اما این مسئله حقیقت ندارد. آنچه فینچر انجام داده، این است که یک داستان واقعی را با دقت و استانداردهای بالای خود به تصویر کشیده و هیچ جزئیاتی را نادیده نگذاشته است. ما در اینجا یکی از بهترین فیلم‌ها (اگر بهترین نباشد) را درباره فرآیند تحقیقات در مورد یک قاتل سریالی مشهور مشاهده می‌کنیم، فیلمی که به عنوان یک مطالعه شخصیت، در زمره تولیدات ژانر ضروری است. عظمت شیطانی این فیلم در این است که نمی‌تواند با پایانی سطحی و متعارف به نتیجه برسد. سازندگان در حال روایت یک داستان واقعی هستند و هرگونه تحقیقی به بیننده نشان می‌دهد که در اینجا هیچ پیچشی وجود ندارد و هیچ تشویق شادی‌آور در پایان وجود ندارد. این فیلم، به طرز ناامیدکننده‌ای فوق‌العاده است. پرونده‌ای که فیلم درباره‌اش است، تمام افراد درگیر را درگیر خود می‌کند و دیدن تأثیر آن بر روی آن‌ها جذاب (اما غم‌انگیز) است، زیرا اگر بیننده بخواهد به این داستان ملحق شود، خود او نیز درگیر خواهد شد. فیلم و بازیگران آن از شما می‌خواهند که این اثر را به عنوان یک قطعه تأثیرگذار مشاهده کنید. بازیگری در این فیلم به من امید می‌دهد که بازیگری کلاسیک در این نسل زنده و خوب است. من در روزهای اولیه کار مارک رافلو چندان تحت تأثیر قرار نگرفته بودم، اما در اینجا او با احساسات واقعی در نقش دیوید تاسکی بازی کرده است و من احساس می‌کنم باید از او عذرخواهی مکتوبی بکنم! رابرت داونی جونیور در نقش پل آوری، با تمام جذابیت و طرز رفتار دهه ۶۰، خوشحال و پر از شور و نشاط است بدون اینکه به سمت کاریکاتور برود (هر دو مرد البته به عنوان انتقام‌جویان آینده شناخته خواهند شد). اما برای من شگفت‌انگیز بود که متوجه شوم که جیک جیلنهال در نقش رابرت گریسمیت، محور اصلی فیلم است، و با اجرایی که نیاز به توجه کامل دارد، به طرز قابل توجهی به اثر بخشی نهایی فیلم کمک می‌کند. جیلنهال از کار روی این فیلم متنفر بود و از اخلاق کاری فینچر بیزار بود، اما به مرور زمان اکنون باید به یاد بیاورد که کارگردان از او اجرایی خواسته که در طول زمان نه تنها بزرگ به حساب آمده، بلکه به نفع کارنامه‌اش نیز بوده است (سلام نایت‌کراولر). این فیلم سون ۲ نیست و مجلات فیلم بریتانیایی مانند امپایر باید بهتر از این باشند که از این عنوان برای جلب توجه خوانندگان استفاده کنند، زیرا طرفداران هیجان‌انگیزهای قاتل سریالی نیازی به اینجا نخواهند داشت. طرفداران سینمای برجسته درباره روان انسان در حین پیگیری یک قاتل سریالی - خوب، صف بکشید، زیرا این یکی از بهترین فیلم‌های دهه است. 10/10 اگر از خواندن نقدهای بدون اسپویل من لذت می‌برید، لطفاً وبلاگ من را دنبال کنید.