فیلم 3 Godfathers 1948

قطعه‌ای احساسی و تأثیرگذار از جان فورد. جان فورد که پیش از این در سال 1919 نسخه‌ای از این داستان را با عنوان «مردان علامت‌گذاری شده» و با بازی هری کری ساخته بود، به وضوح علاقه‌ای به این پارابل احساسی و خوشایند از رستگاری دارد. فیلم با یک ادای احترام احساسی به دوست و مربی‌اش، کری، که متأسفانه در سال گذشته درگذشته بود، آغاز می‌شود. همچنین...

قطعه‌ای احساسی و تأثیرگذار از جان فورد. جان فورد که پیش از این در سال 1919 نسخه‌ای از این داستان را با عنوان «مردان علامت‌گذاری شده» و با بازی هری کری ساخته بود، به وضوح علاقه‌ای به این پارابل احساسی و خوشایند از رستگاری دارد. فیلم با یک ادای احترام احساسی به دوست و مربی‌اش، کری، که متأسفانه در سال گذشته درگذشته بود، آغاز می‌شود. همچنین این فیلم اولین وسترن رنگی فورد است. داستان درباره سه تبهکار به نام‌های رابرت هایتاور (جان وین)، پدرو "پیت" فورت (پدرو آرمنداریز) و «کید ابیلین» (هری کری جونیور) است که پس از سرقت از بانکی در شهر ولکام، در حال فرار از قانون هستند. آنها پس از مواجهه با مشکلاتی در طوفان شن بیابان، به «ترپین تانک» می‌رسند و با زنی که در حال زایمان است، روبه‌رو می‌شوند. این زن که در آستانه مرگ است، از آنها می‌خواهد که از نوزادش مراقبت کنند. آنها موافقت می‌کنند و سفری پرخطر را برای رساندن کودک به «اورشلیم نو» آغاز می‌کنند... این فیلم وسترنی عجیب است، اما به شیوه‌ای خوب. با پشتیبانی استاندارد بالای کارهای لوکیشن فورد و وینتون هوچ، و با حمایت قوی و معمولی از وارد باند به عنوان کلانتر، «سه خداپدر» باید در ارتباط با زندگی حرفه‌ای جان فورد و جان وین دیده شود. این فیلم شهرت مختلطی از طرف طرفداران دو جان دارد که با توجه به ماهیت ناپایدار فیلم قابل درک است، اما چیزی که درباره این اثر حقیقت دارد این است که پس از تماشا، به سختی فراموش خواهد شد. جالب است که هری کری در نسخه اول این فیلم که در سال 1916 ساخته شد، حضور داشت و اکنون پسرش نقش "کید" زخمی را در کنار "رابرت" جان وین و "پدرو" آرمنداریز ایفا می‌کند. این سه تبهکار در آخرین سرقت خود با مشکلاتی روبه‌رو می‌شوند. اکنون با کلانتر زیرک «باك» (وارد باند) در تعقیب، آنها باید تلاش کنند تا از تعقیب‌کنندگان خود پیشی بگیرند قبل از اینکه آبشان تمام شود. آنها موفق به دزدیدن مقداری از زمان می‌شوند و به یک چاه می‌رسند، اما تنها آبی که پیدا می‌کنند از چشمان یک زن باردار (میلدراد نات‌ویک) است که به سرعت آنها را با یک «پسرخوانده» غافلگیر می‌کند. با اینکه وضعیت آنها هیچ بهبودی نمی‌یابد و یک دهان دیگر برای سیر کردن اضافه می‌شود، این سه نفر باید همچنان از دستگیری فرار کرده و از بیابان عبور کنند. این داستان زمان زیادی برای شروع نیاز دارد، اما پس از برقراری دینامیک شخصیت‌ها، داستان واقعاً به یک روایت عمیق از وفاداری و اراده، شرافت و کار تیمی تبدیل می‌شود. تراژدی در چندین مورد رخ می‌دهد و بله، البته، به ندرت نوزادی واقعی در حال جابجایی در سرزمین وجود دارد، اما به طرز عجیبی بازیگران، به‌ویژه آرمنداریز، توانسته‌اند همدلی قابل توجهی را در حین عبور از بیابان خشک و خصمانه القا کنند. ده دقیقه آخر چندان برای من کارساز نبود، اما فکر نمی‌کنم جان فورد واقعاً... عکاسی در این فیلم باشکوه و تاریک است - اینکه این مردان بتوانند از خطرات محیط جان سالم به در ببرند، به خوبی از طریق ناامیدی محیطشان به تصویر کشیده شده است و در نهایت، روحیه رستگاری در پایان داستان لبخندی به لب‌ها می‌آورد. بی‌شک یکی از تلاش‌های متفکرانه‌تر دوک و ارزش دیدن دارد.