فیلم Phantom of the Paradise 1974

ویلیام فینلی در نقش شخصیت اصلی و پل ویلیامز در نقش تهیه‌کننده‌ای دغل‌کار به نام "سوان"، در این بازنگری از رمان گاستون لرو به خوبی و با لذت بازی می‌کنند. "فینلی" در حال نوشتن یک کانتات است که بخش‌هایی از آن توسط "سوان" بی‌اخلاق شنیده می‌شود و او از همدستش "فیلبین" (با بازی جورج ممولی) می‌خواهد که نت‌ها را بدزدد. به زودی، تست‌های بازیگری آغاز...

ویلیام فینلی در نقش شخصیت اصلی و پل ویلیامز در نقش تهیه‌کننده‌ای دغل‌کار به نام "سوان"، در این بازنگری از رمان گاستون لرو به خوبی و با لذت بازی می‌کنند. "فینلی" در حال نوشتن یک کانتات است که بخش‌هایی از آن توسط "سوان" بی‌اخلاق شنیده می‌شود و او از همدستش "فیلبین" (با بازی جورج ممولی) می‌خواهد که نت‌ها را بدزدد. به زودی، تست‌های بازیگری آغاز می‌شود و نویسنده‌ی بیچاره به‌طور کامل از جریان کنار گذاشته می‌شود. او مصمم است انتقام بگیرد، و این عزم او پس از یک حادثه که باعث می‌شود به طرز وحشتناکی دچار تغییر شکل شود، بیشتر می‌شود. با ایجاد هرج و مرج در اطراف، "سوان" تصمیم می‌گیرد با دشمنش صلح کند، اما به زودی مشخص می‌شود که این هرگز کارساز نخواهد بود و با نزدیک شدن به شب افتتاح کلاب راک "بهشت"، باید فکر کنید که آیا واقعاً می‌خواهید بلیطی بخرید یا خیر. این فیلم سرگرم‌کننده است و بازی‌های جالبی در آن وجود دارد؛ جسیکا هارپر نیز به خوبی در نقش خواننده پرشور "فینکس" ظاهر می‌شود و به اندازه کافی جنون تهدیدآمیز در آن وجود دارد تا به کمدی تبدیل نشود. به راحتی می‌توان دید که چقدر فیلم‌ها یا مفاهیم بعدی از آن الهام گرفته‌اند، زیرا از تئاتر موزیکال و درام‌های بزرگ الهام می‌گیرد و آن‌ها را در چیزی ترکیب می‌کند که نوعی هیبرید از "مردی از U.N.C.L.E" و "جی‌zus Christ Superstar" است. ویلیامز همچنین بخش عمده‌ای از موسیقی متن اصلی را نوشته که شامل چندین بالاد قدرتمند است تا سرعت فیلم را حفظ کند و ارزش دارد که برای تیتراژ صبر کنید. این فیلم قدیمی شده، اما هنوز هم از دیدنش لذت بردم.