فیلم The Last Temptation of Christ 1988

این فیلم را با نگاهی بی‌طرفانه تماشا کردم و از نگاه نوآورانه به وقایع کتاب مقدس در زندگی عیسی مسیح قدردانی کردم. ویلم دفو در این نقش بسیار خوب عمل می‌کند و در سرزمین فلسطین در تلاش است تا پیام محبت را منتشر کند. در ابتدا واضح است که این داستان بر اساس انجیل نیست و این موضوع زمانی روشن‌تر می‌شود که نزدیک‌ترین همراه او...

این فیلم را با نگاهی بی‌طرفانه تماشا کردم و از نگاه نوآورانه به وقایع کتاب مقدس در زندگی عیسی مسیح قدردانی کردم. ویلم دفو در این نقش بسیار خوب عمل می‌کند و در سرزمین فلسطین در تلاش است تا پیام محبت را منتشر کند. در ابتدا واضح است که این داستان بر اساس انجیل نیست و این موضوع زمانی روشن‌تر می‌شود که نزدیک‌ترین همراه او "یهودا" (با بازی هاروی کیتل) یک شک‌گرا است و همچنین از این حقیقت که او با ساختن تیرک‌های صلیب برای صلیب‌هایی که رومی‌ها برای اعدام هم‌وطنانش استفاده می‌کنند، امرار معاش می‌کند، مشخص می‌شود. با پیشرفت داستان، با شخصیت‌هایی آشنا می‌شویم که در نهایت به عنوان حواریون او شناخته می‌شوند و بیشتر با مردی آشنا می‌شویم که به طور مداوم با وسوسه‌ها - چه روحانی و چه جسمانی - روبه‌رو است، در دست پدری که به نظر می‌رسد مصمم است با آزمایش کردن جوهره پسرش، او را به چالش بکشد. داستان عمدتاً از مسیر تثبیت‌شده‌ای پیروی می‌کند که در روایت‌های قبلی "پادشاه پادشاهان" دیده‌ایم، اما در جزئیات شخصیت‌پردازی و برخی از نقل‌قول‌های به یادماندنی و "معجزات" تغییراتی وجود دارد. این تغییرات همیشه موفق نیستند و بسیاری از عبارات مهم ادبیات مسیحی به نحوی کمی ناامیدکننده بیان می‌شوند. به نوعی شبیه به این است که بگویید "افسوس، یوریک فقیر - او روزگاری دوست من بود..." و اینجا احساس می‌شود که کمی به "زندگی برایان" (۱۹۷۹) نزدیک است. چهل دقیقه آخر فیلم، بیشتر از قدرت فیلم (و عنوان آن) را به ما ارائه می‌دهد و اینجاست که داستان به طرز تحریک‌آمیزی - هم از لحاظ فکری و هم جسمی - پیش می‌رود. به لحاظ منطقی، با توجه به نحوه‌ای که زندگی عیسی به طور مداوم به تصویر کشیده می‌شود، این فیلم ادامه‌ای منطقی از چهل روز آزمایش او در بیابان را به نمایش می‌گذارد و همچنین انسانی و آسیب‌پذیری ذاتی به او می‌بخشد که برای من لمس‌کننده و قابل قبول بود. همچنین به وضوح فرض می‌کند که "خدا" ممکن است انتقام‌جو باشد، ممکن است موجودی نیکو نباشد و شاید خدایان به طور کلی ساخته‌ دست نیاز بشریت برای سلسله‌مراتب و جستجوی درک ناپیدا هستند، نه بر اساس وجود موجودی معجزه‌آسا که عشق او به فرزندانش (ما) بی‌پایان است. باربارا هرشی با بازی احساسی خود در نقش مریم مگدالی، تأثیرگذاری عاطفی خوبی دارد و در اینجا لحظات خنده‌داری نیز وجود دارد (به‌ویژه اگر نام شما یهودیت باشد) که شدت فزاینده داستان را متعادل می‌کند. عکاسی فیلم به دلم ننشست و استفاده گاه به گاه از حرکت آهسته کمی نامناسب به نظر می‌رسید، اما این جزئیات جزئی است. این فیلم به هر حال تفکر برانگیز است، فارغ از اینکه آیا دیدگاه مذهبی دارید یا نه و اگرچه در ابتدا کمی کند به نظر می‌رسد، به چیزی تبدیل می‌شود که دیدگاه‌های established و متضاد را به چالش می‌کشد و ارزش تماشا دارد.