فیلم Treasure Island 1934

من در دوران دبیرستان شانس خوبی داشتم و معلمان انگلیسی خوبی را تجربه کردم. در حالی که کلاس‌های دیگر در حال خواندن کتاب‌هایی مانند "گتسبی بزرگ"، "خوک‌دار" و "هملت" بودند، من غرق در "فرانکنشتاین"، "خون سرد" و "مکبث" بودم. یکی از کلاسیک‌هایی که از آن دور شدم "جزیره گنج" بود. بعد از تماشای نسخه فیلم ۱۹۳۴، احساس می‌کنم که کتاب رابرت لوئیس استیونسون بهتر بوده...

من در دوران دبیرستان شانس خوبی داشتم و معلمان انگلیسی خوبی را تجربه کردم. در حالی که کلاس‌های دیگر در حال خواندن کتاب‌هایی مانند "گتسبی بزرگ"، "خوک‌دار" و "هملت" بودند، من غرق در "فرانکنشتاین"، "خون سرد" و "مکبث" بودم. یکی از کلاسیک‌هایی که از آن دور شدم "جزیره گنج" بود. بعد از تماشای نسخه فیلم ۱۹۳۴، احساس می‌کنم که کتاب رابرت لوئیس استیونسون بهتر بوده است. داستان درباره جیم هاوکینز (با بازی جکی کوپر) و مادرش (با بازی دوروتی پترسون) است که در انگلستان یک مهمانخانه کوچک را اداره می‌کنند. یک شب، یک مرد مست و پارانوئید به نام بیلی بونز (با بازی لئونل بریمو) به مهمانخانه می‌آید و از جیم می‌خواهد مراقب یک مرد یک‌پای دیگر باشد که می‌خواهد او و رازی که در سینه‌اش دارد را پیدا کند. بیلی به خود جلب توجه می‌کند و به زودی به زندگی‌اش پایان می‌دهد، در حالی که مردان مرموزی به دنبال راز او، که نقشه‌ای برای گنج است، به مهمانخانه می‌آیند. جیم نقشه را گرفته و به قاضی محلی و دکتر لیوزی (با بازی اتو کروگر) نشان می‌دهد و لرد تریلاونی (با بازی نیگل بروس) هزینه یک سفر به کارائیب برای یافتن گنج بیلی بونز را تأمین می‌کند. کشتی، به نام هیسپانیولا، تحت فرماندهی اسمولت (با بازی لوئیس استون) است، اما خدمه استخدام‌شده پیش از حرکت ناپدید می‌شوند. یک صاحب میخانه محلی به نام لانگ جان سیلور (با بازی والاس بری) به عنوان آشپز استخدام می‌شود و به طرز مشکوکی خدمه را با دوستانش پر می‌کند. البته، سیلور همان مرد یک‌پایی است که بیلی به جیم هشدار داده بود. سیلور سعی دارد با جیم دوست شود و در عین حال سرنخ‌هایی از محل گنج بیلی پیدا کند. خدمه سیلور شروع به کشتن بقیه خدمه اصلی می‌کنند و بعد از اینکه جیم درباره نقشه سیلور به کاپیتان و دیگران هشدار می‌دهد، وقتی کشتی به جزیره می‌رسد، یک جنون برای دستیابی به گنج آغاز می‌شود. بری و کوپر قبلاً در فیلم "قهرمان" با موفقیت بیشتری با هم همکاری کرده بودند. در آن فیلم، گریه‌های مداوم کوپر تماشاگران را تحت تأثیر قرار می‌داد و از کلیپ‌هایی که از آن فیلم دیده‌ام، می‌توانم درک کنم که چرا. او آن زمان فوق‌العاده بود، نه بیش از حد زیبا و بسیار قابل باور. اما در اینجا، در نقش جیم، او بار دیگر در برابر کارهای سیلور گریه می‌کند، اما این بار به خوبی اجرا نمی‌شود. در حالی که سیلور به طور مداوم جیم را دستکاری می‌کند و وقتی به اشتباهش پی می‌برد، جیم دوباره به گریه می‌افتد و هیچ چیز یاد نمی‌گیرد. این وضعیت به جایی می‌رسد که سادگی جیم به احمقانه بودن او تبدیل می‌شود و او از ابتدا تا پایان فیلم هیچ درسی نمی‌آموزد. و اوه، جیم چه می‌بیند! کارگردان فلمنگ بیشتر یک کارگردان اکشن بود و فیلم‌های معروفی مانند "جادوگر اوز" و "بروید با باد" را ساخته است. "جزیره گنج" حتی برای دهه ۱۹۳۰ نیز خشن است. یک مرد زیر چرخ‌های کالسکه می‌رود و ما او را در حال فریاد زدن و در عذاب دیدن می‌کنیم. قتل‌ها در اطراف جیم با سرعت نگران‌کننده‌ای اتفاق می‌افتند. جیم تهدید می‌شود و حتی مجبور به کشتن می‌شود. با این حال، جیم همچنان خوبی را در سیلور قاتل می‌بیند. فلمنگ صفحه را با آشوب‌های خونی پر می‌کند و در عین حال با آوازهای دریایی و طنزهایی از چارلز "چیک" سیل به عنوان بن گان، مردی که سه سال بدون تماس انسانی در جزیره گنج بوده، همراه می‌شود. لحن فیلم بسیار نامناسب و عجیب است و من منتظر بودم ببینم جیم چه وحشت‌هایی را تجربه خواهد کرد و درونش را سرکوب می‌کند. کسی باید دنباله‌ای بنویسد که جیم به آسایشگاه روانی مانند بدلام می‌رسد و به صورت یک توده لرزان انتظار دارد که مردان مست و یک‌پا به او حمله کنند. بری و کوپر حتی سعی نمی‌کنند لهجه‌های انگلیسی داشته باشند و در حالی که فیلم به خوبی فیلم‌برداری شده است، احساس تئاتری بودن دارد. صحنه‌های کشتی خوب عمل می‌کنند و برخی از بازی‌های پشتیبان عالی هستند، به ویژه بریمو، اما اغلب می‌توانید ببینید که پای بیری به طرز بدی خم شده است تا غیبتش را نشان دهد، به خاطر برخی از ویرایش‌های بد. این نسخه از "جزیره گنج" همه‌اش بد نیست، اما با توجه به دوران طلایی سینما در دهه ۱۹۳۰، ناامیدکننده است. دفعه بعد که به دنبال قایق‌های بزرگ و آب‌های عمیق هستم، نگاهی به "طغیان در bounty" و "کاپیتان‌های شجاع" می‌اندازم.