فیلم Mary Poppins 1964

در لندن دوران ادواردی، جین و مایکل بنکس دو کودک در یک حومه طبقه متوسط لندن هستند. والدین آن‌ها از کودکانشان دور هستند و هر پرستاری که استخدام می‌کنند، پس از نارضایتی از هرج و مرج‌هایی که کودکان ایجاد می‌کنند، از کار کنار می‌رود. پدر کودکان یک بانکدار است که نسبت به آن‌ها سرد است و مادرشان نیز خیلی مشغول جنبش حق رأی زنان است. آن‌ها...

در لندن دوران ادواردی، جین و مایکل بنکس دو کودک در یک حومه طبقه متوسط لندن هستند. والدین آن‌ها از کودکانشان دور هستند و هر پرستاری که استخدام می‌کنند، پس از نارضایتی از هرج و مرج‌هایی که کودکان ایجاد می‌کنند، از کار کنار می‌رود. پدر کودکان یک بانکدار است که نسبت به آن‌ها سرد است و مادرشان نیز خیلی مشغول جنبش حق رأی زنان است. آن‌ها به دنبال پرستار ایده‌آلی هستند و در یک وزش ناگهانی باد، ماری پوپینز ظاهر می‌شود. او دارای قدرت‌های جادویی است، از جمله یک کیف بی‌پایان. ماری پوپینز زندگی کودکان را تغییر می‌دهد و همچنین با دوستش برت، که یک موزیسین تک‌نفره است، دیدار می‌کند. این فیلم ترکیبی از زنده‌نگاری و انیمیشن دیزنی است و شامل آهنگ‌های به یادماندنی و لهجه‌ای فراموش‌نشدنی از دیک ون دایک می‌باشد. این فیلم به عنوان یک کلاسیک دیزنی شناخته می‌شود، اما من انیمیشن آن را زیر متوسط یافتم و فیلم را طولانی و نه چندان سرگرم‌کننده دیدم. البته همه ماری پوپینز را می‌شناسند. در زمان کودکی آن را دوست داشتم و خانواده‌ام هم اکنون آن را دوست دارند. من هنوز هم این فیلم را دوست دارم و همیشه خواهم داشت. یک کلاسیک! فکر نمی‌کنم تا به حال این فیلم را به طور کامل دیده باشم، اما ارزشش را داشت. "جین" (کارن دوتریس) و برادرش "مایکل" (متیو گاربر) با اشتیاقی شبیه به خانواده فون تراپ در حال امتحان کردن پرستارهای مختلف هستند، وقتی پدرشان "جرج" (دیوید تاملینسون) تصمیم می‌گیرد کنترل روند استخدام را از همسر حق رأی‌خواهش "وینیفرد" (گلینس جانز) بگیرد تا امیدوار باشد که راه‌حلی دائمی پیدا کند. آن‌ها متن آگهی‌ای را برای "تایمز" تهیه می‌کنند. در این میان، کودکان طرح بازیگوشانه‌تری دارند. والدین با ادب گوش می‌دهند و سپس، به معنای واقعی کلمه، آگهی به سمت دودکش می‌رود و به دست پرستار نام‌آشنا، که چتر در دست دارد (جولی اندروز)، می‌رسد. او به محض ورود، تقریباً در عرض پنج دقیقه همه را تحت تأثیر قرار می‌دهد. آنچه در ادامه می‌آید، مجموعه‌ای از ماجراجویی‌های ملایم و کمدی است که در آن کودکان با "برت" (دیک ون دایک)، دلسوز و خنده‌دار "دایی آلبرت" (اد وین)، و خانمی که به پرندگان غذا می‌دهد (جین دارول) دیدار می‌کنند، در حالی که از بالای سرشان "آدمیرال بوم" (رگینالد اوون) به دقت مراقب آن‌هاست. آهنگ‌های برادران شرمن با ریتم‌های شاد و بالادهای دلنشین، داستانی از عشق، مهربانی و محبت را منتقل می‌کند. این فیلم به خوبی اولویت‌ها را تنظیم می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه باید به چیزها در یک راستا نگاه کرد. البته بخش انیمیشن در باغ وحش ممکن است کمی طولانی باشد، اما به طور کلی این فیلم ۲ ساعت و ۱۵ دقیقه‌ای به طرز جذابی سرگرم‌کننده است، با شیمی خاصی که میان اندروز و ون دایک ایجاد شده و بازیگران مکملی با استعداد، به خصوص گلینس جانز، و داستانی که در سادگی خود می‌درخشد.