فیلم Sunrise 1927

این فیلم جالب است، اما بیشتر به نحوه ساخته شدن فیلم‌ها در سال 1927 و فهم روابط بین مردان و زنان می‌پردازد. واقعاً! فریدریش مورنائو تمام تلاشش را برای این داستان زیبا و پیچیده به کار برده است - داستانی که کاملاً بر مبنای نقص‌های انسانی است که معمولاً باعث ناراحتی می‌شود. هیچ‌یک از شخصیت‌ها نامی ندارند، اما جورج اوبراین با جانت گینور ازدواج کرده...

این فیلم جالب است، اما بیشتر به نحوه ساخته شدن فیلم‌ها در سال 1927 و فهم روابط بین مردان و زنان می‌پردازد. واقعاً! فریدریش مورنائو تمام تلاشش را برای این داستان زیبا و پیچیده به کار برده است - داستانی که کاملاً بر مبنای نقص‌های انسانی است که معمولاً باعث ناراحتی می‌شود. هیچ‌یک از شخصیت‌ها نامی ندارند، اما جورج اوبراین با جانت گینور ازدواج کرده و با فرزند کوچکشان در مزرعه زندگی می‌کند. یک روز، او به مارتا لیوینگستون، یک زن شهری باهوش، برخورد می‌کند که خیلی زود مجذوب او می‌شود. او که به وظیفه‌اش در قبال همسرش آگاه است، reluctant است که به او در شهر بزرگ ملحق شود، بنابراین او به طرز بدجنسانه‌ای پیشنهاد می‌دهد که او و همسرش یک تصادف قایق‌سواری جعل کنند که در آن همسرش غرق شود و او زنده بماند... به طرز شرم‌آوری، او موافقت می‌کند و این زوج سفرشان را آغاز می‌کنند، اما وقتی می‌خواهد او را از قایق به بیرون پرتاب کند، جراتش را از دست می‌دهد و او به ترس به شهر فرار می‌کند، جایی که او در نهایت او را پیدا می‌کند و خواهان بخشش او می‌شود. خوشبختانه، او موافقت می‌کند و این زوج روز دلپذیری را با هم سپری می‌کنند و از تمام تجملاتی که کلان‌شهر می‌تواند ارائه دهد لذت می‌برند قبل از اینکه در پایان روز به طوفانی بزرگ برخورد کنند. هرچند او تلاش می‌کند، اما نمی‌تواند یاد زن دیگر را از ذهنش پاک کند و افکارش به سمت تاریکی می‌گراید... داستان در واقع یک قصه از خوبی در برابر بدی، وسوسه و گناه است - و همیشه به‌طور واضحی ارائه نمی‌شود. با وجود اینکه اوبراین شخصیت چندان خوشایندی نیست، اما من از شخصیت او متنفر نیستم - هرچند ضعیف و بی‌ثبات؛ و وسوسه‌گر لیوینگستون نیز تنفرآور نیست - همه چیز درباره طبیعت انسانی و آن چیزی است که ما را به حرکت در می‌آورد - با تمام عیوب آن. عکاسی فیلم فوق‌العاده است - به‌ویژه در سالنی که آن‌ها در آن مورد محبت و وسوسه قرار می‌گیرند و صحنه طوفان در انتها نیز بسیار مؤثر است. تا سال 1927، فیلم‌های صامت هنر فشرده‌سازی داستان‌هایشان را آموخته بودند - و اینجا هم به‌خوبی انجام شده است. فیلم ریتمی دارد که طولانی نمی‌شود و واقعاً تماشای آن لذت‌بخش است.