فیلم Mirage 1965

**هزارتوی توهمات ذهنی** فیلم «مُرَاج» به کارگردانی ادوارد دمی‌تریک و با اقتباسی از کتاب هاوارد فاست توسط پیتر استون نوشته شده است. بازیگران این فیلم شامل گرگوری پک، دیان بیکر، والتر ماتا، کوین مک‌کارتی، لیف اریکسون و جورج کندی می‌باشند. موسیقی اثر توسط کوئینسی جونز و فیلم‌برداری آن توسط جوزف مک‌دونالد انجام شده است. دیوید استیلوِل (با بازی پک) متوجه می‌شود که از فراموشی ناخودآگاه رنج می‌برد...

**هزارتوی توهمات ذهنی** فیلم «مُرَاج» به کارگردانی ادوارد دمی‌تریک و با اقتباسی از کتاب هاوارد فاست توسط پیتر استون نوشته شده است. بازیگران این فیلم شامل گرگوری پک، دیان بیکر، والتر ماتا، کوین مک‌کارتی، لیف اریکسون و جورج کندی می‌باشند. موسیقی اثر توسط کوئینسی جونز و فیلم‌برداری آن توسط جوزف مک‌دونالد انجام شده است. دیوید استیلوِل (با بازی پک) متوجه می‌شود که از فراموشی ناخودآگاه رنج می‌برد و وقایع دو سال گذشته را به طور کامل فراموش کرده است. این امر نادر است، اما استیلوِل باید بفهمد که چه اتفاقی افتاده، زیرا ممکن است عاشق شده باشد، افرادی مشکوک به دنبال او باشند و حتی ممکن است مرتکب قتل شده باشد. بیست سال پس از ایفای نقش در تریلر روانشناختی «سحرآلود» برای آلفرد هیچکاک، گرگوری پک دوباره به چنین نقشی وارد می‌شود و با موفقیت متوسطی مواجه می‌شود. داستان کمی بیش از حد تصنعی به نظر می‌رسد و برخی شخصیت‌ها به‌طور غیرمنطقی به پیشرفت داستان کمک می‌کنند. به‌راستی دیان بیکر در اینجا چه کار می‌کند؟ در حالی که پایان ضعیف فیلم نتوانسته است تنش و رمز و رازهای قبلی را که توسط دمی‌تریک به خوبی ایجاد شده بود، پاسخگو باشد. اما در طرف مثبت، عکاسی سایه‌دار و سیاه و سفید مک‌دونالد به فیلم جذابیت خاصی می‌بخشد و استفاده از لوکیشن‌های واقعی نیویورک ارزشمندی به فیلم می‌دهد. ماتا به‌طرز قابل توجهی از پک که به‌خوبی ایفای نقش می‌کند، جلو می‌زند و کندی و مک‌کارتی نیز به‌خوبی به‌عنوان شخصیت‌های مشکوک و عضلانی عمل می‌کنند. این فیلم به‌عنوان یکی از آثار پک یا دمی‌تریک ضروری نیست، یا به‌عنوان یک تریلر سیاسی/رمزآلود، اما به اندازه کافی جذاب است تا آن را بالاتر از متوسط نگه دارد و ماتا بیش از حد آن را ارزشمند می‌کند. امتیاز ۶ از ۱۰. ادوارد دمی‌تریک در این تریلر برتر تلاش می‌کند تا اندکی از سبکی مشابه آلفرد هیچکاک را به نمایش بگذارد. «استیلوِل» (با بازی گرگوری پک) که به‌طور ناگهانی خود را در فهرست مرگ می‌بیند، به‌دنبال پاسخ به این سوال است که چرا؟ او نه خودش و نه ما هیچ سرنخی نداریم - اما خوشبختانه او به اندازه کافی غریزه بقای خود را دارد که از اولین تلاش‌ها برای قتل جان سالم به در ببرد و به کارآگاه باهوش «کاسل» (با بازی والتر ماتا) بپیوندد، تا سعی کنند داستانی که به نظر غیرمحتمل می‌رسد را کنار هم بگذارند. هیچ چیزی برای او منطقی نیست - او هیچ چیزی را به خاطر نمی‌آورد که منطقی باشد. دفتر قدیمی‌اش ناپدید شده و خاطراتش نیز به همین منوال. افرادی در حال صحبت با او هستند که او هیچ اطلاعی از آن‌ها ندارد. آیا این موضوعات به مرگ اخیر رئیس خیریه «کالین» مربوط می‌شود؟ او شغلش را می‌داند - اما از ماهیت آن شغل هیچ اطلاعی ندارد (شاید او یک سیاستمدار است؟). به‌تدریج و با دقت، او باید به فرار از تعقیب‌کنندگانش ادامه دهد در حالی که سعی می‌کند پازل زندگی‌اش را کنار هم بچیند. پک در اینجا به‌خوبی عمل می‌کند و نمایشی قانع‌کننده از شخصیتی که از هرگونه امنیت روانی بی‌بهره است، ارائه می‌دهد. او به‌سختی به یاد می‌آورد که کیست. او نمی‌داند به چه کسی اعتماد کند و چرا این وقایع در حال رخ دادن است. ناامیدی او قابل احساس است و ما به تدریج و به‌طور محکم وارد وضعیت او می‌شویم. پایان فیلم کمی ناامیدکننده است و به سمت نتیجه‌گیری آسان می‌رود - اما تماشای آن جذاب است و فرصتی برای درخشش جورج کندی و دیان بیکر نیز فراهم می‌آورد.