فیلم Masculin Féminin 1966

در فیلم «مردانه-زنانه»، که در پاییز 1965 فیلم‌برداری شده، ژان-لوک گدار به بررسی ویژگی‌های همیشگی آشنایی و قرار ملاقات بین جوانان مرد و زن می‌پردازد و شیوه خاصی که این روابط در جامعه جدید و پررونق فرانسه در دهه 1960 شکل گرفت، را تحلیل می‌کند. پل (با بازی ژان-پیر لئو)، 21 ساله است و به تازگی خدمت ملی خود را به پایان رسانده است. در...

در فیلم «مردانه-زنانه»، که در پاییز 1965 فیلم‌برداری شده، ژان-لوک گدار به بررسی ویژگی‌های همیشگی آشنایی و قرار ملاقات بین جوانان مرد و زن می‌پردازد و شیوه خاصی که این روابط در جامعه جدید و پررونق فرانسه در دهه 1960 شکل گرفت، را تحلیل می‌کند. پل (با بازی ژان-پیر لئو)، 21 ساله است و به تازگی خدمت ملی خود را به پایان رسانده است. در یک کافه، او با مادلن (با بازی شانتال گویا)، که دوستی از دوستانش است، به بهانه اینکه شاید بتواند به او در پیدا کردن کار کمک کند، گفتگو را آغاز می‌کند. آنها شروع به قرار گذاشتن می‌کنند و فیلم سپس روابط پرچالش آنها را دنبال می‌کند، جایی که پل به عنوان تنها مرد در میان مادلن و هم‌خانه‌هایش، الیزابت (با بازی مارلین ژوبر) و کاترین-ایزابل (با بازی کاترین-ایزابل دوپورت)، دچار frustrate می‌شود. او گاهی با دوستش روبر (با بازی میشل دبور) که او هم جوان است اما فعال اتحادیه‌ای پرشور است، ملاقات می‌کند. اما واقعاً این فیلم فراتر از یک داستان ساده ملاقات پسر و دختر است. گدار به ما مجموعه‌ای از موضوعات اجتماعی، سیاسی و فرهنگی دهه 1960 را ارائه می‌دهد. پل و روبر هر دو عضو پرشور چپ‌گرای فرانسه هستند، در حالی که دختران بیشتر به سمت دیگر تقسیم ایدئولوژیک، یعنی جامعه مصرف‌گرا (موسیقی پاپ، لباس‌ها، خودروها) علاقه‌مندند. گفتگوهای آنها ناپایداری گدار را در مورد چگونگی توسعه جهان در دهه 1960 نشان می‌دهد و نگرانی‌های او را از سرکوب سیاسی، پیشرفت فناوری خیره‌کننده و طبقه کارگری که زمان کافی برای لذت بردن از چیزهایی که اکنون می‌تواند بخرد، ندارد، نمایان می‌سازد. در چندین نقطه از فیلم، شخصیت‌های اصلی مکالمات در مکان‌های عمومی را می‌شنوند که به طرز افراطی به مسائل جنسی و خشونت پرداخته‌اند، اما این مکالمات تنش‌های موجود در جامعه را نیز آشکار می‌کند. در واقع، در یکی از صحنه‌های برجسته فیلم، گدار بدون هیچ‌گونه مقدمه‌ای از لئو خواسته تا با یک زن جوان واقعی (السا لروی) که به تازگی جایزه «دختر سال» یک مجله مد را برنده شده است، مصاحبه کند و از او درباره سیاست، جنگ و خواسته‌هایش از زندگی بپرسد. در این صحنه شش دقیقه‌ای که تنها او در دوربین قابل مشاهده است و به وضوح تحت فشار قرار دارد، او به طور کامل از جنگ ویتنام و مسائل بزرگ آن روزگار غافل به نظر می‌رسد. نویسنده این نقد خودش یک تاریخ‌نگار پرشور در مورد فرهنگ جوانان دهه 1960 در اروپا است و مانند بسیاری از کتاب‌ها و فیلم‌های دیگر، «مردانه-زنانه» نشان می‌دهد که بسیاری از مسائل آن دوران هنوز هم برای ما در هزاره جدید بسیار مرتبط است. برای این فیلم، فیلم‌بردار معمولی گدار، رائول کوتارد، در دسترس نبود، بنابراین او ویلی کورانت را به کار گرفت. در حالی که گفته می‌شود این دو در طول تولید به مشاجره پرداختند، کورانت موفق به اجرای برخی برداشت‌های بلند چشمگیر می‌شود که دوباره داستان آشنایی پسر و دختر یا روابط پرچالش آنها را به یک لذت بصری تبدیل می‌کند. استفاده از صدا (صداهای زنده از کافه‌هایی که در آنها فیلم‌برداری شده، شلیک‌های گاه به گاه گلوله) نیز متمایز است. «مردانه-زنانه» شاید کمتر از دیگر فیلم‌های گدار در این زمان مورد تحسین قرار گرفته باشد. می‌توان به نوعی آن را یک تلاش جزئی نامید که بسیاری از عناصر تولیدات قبلی را بازتولید می‌کند در حالی که هنوز به دنبال راهی به جلو است. با این حال، این بازتولید چیز بدی نیست، زیرا استفاده از عناصر فرم (تقسیم به تابلو، یک پایان به شدت ناگهانی) از «زندگی‌اش را زندگی کن» به عنوان مثال، در زمینه این داستان نیز به خوبی کار می‌کند. من در ابتدا از پایان فیلم و چگونگی پیشرفت آن گیج شدم، اما هرچه بیشتر به آن فکر می‌کنم، بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرم.