فیلم کره‌ای Noise 2024

فیلم ترسناک «Noise» به کارگردانی کیم سو-jin و نویسندگی لی جه-هوی، داستان سو جو-هی (با بازی هان سو-آ) را روایت می‌کند که به شدت به سکوت مطلق در آپارتمانش obsessed شده است. در ابتدای فیلم، او مشغول صداگیری منزل خود است، در حالی که تنها یک قسمت کوچک در سقف ناتمام مانده است. جو-هی صداهایی را می‌شنود؛ چیزی که کلیک می‌کند، خراش می‌زند و می‌کوبد....

فیلم ترسناک «Noise» به کارگردانی کیم سو-jin و نویسندگی لی جه-هوی، داستان سو جو-هی (با بازی هان سو-آ) را روایت می‌کند که به شدت به سکوت مطلق در آپارتمانش obsessed شده است. در ابتدای فیلم، او مشغول صداگیری منزل خود است، در حالی که تنها یک قسمت کوچک در سقف ناتمام مانده است. جو-هی صداهایی را می‌شنود؛ چیزی که کلیک می‌کند، خراش می‌زند و می‌کوبد. آن نقطه باز به عنوان منبع صدا به نظر می‌رسد. در همین حال، همسایه پایین‌نشین جو-هی هر شب از طریق تلفن درب ورودی با او تماس می‌گیرد و او را تهدید می‌کند که اگر سکوت مطلق برقرار نشود، به خشونت متوسل خواهد شد. خواهر جو-هی، جو-یونگ (با بازی لی سان-بین) ناشنوا است و در یک کارخانه کار می‌کند. او قبلاً با خواهرش در همان آپارتمان زندگی می‌کرد، اما به دلیل شنیدن صداهایی که جو-هی هرگز نمی‌شنید، از آنجا نقل مکان کرده است. حالا چهار روز است که جو-هی ناپدید شده و این موضوع بر عهده جو-یونگ و دوست‌پسر و همکار جو-هی، کی-هون (با بازی کیم مین-seok) است که بفهمند چه بر سر جو-هی آمده و منبع آن صدا چیست. فیلم «Noise» از صدا به همان شیوه‌ای استفاده می‌کند که فیلم «Sound of Metal» انجام می‌دهد. جو-یونگ سمعک دارد و از یک اپلیکیشن تشخیص گفتار روی گوشی‌اش استفاده می‌کند که فیلم به شیوه‌های مختلفی با آن بازی می‌کند. وقتی جو-یونگ سمعک‌هایش را خاموش می‌کند و فیلم ساکت می‌شود، گوشی‌اش الگوی گفتاری را که به متن‌های نگران‌کننده‌ای ترجمه می‌شود، ضبط می‌کند. افرادی که این صدا را می‌شنوند به نوعی شستشوی مغزی می‌شوند و به قتل‌های خشونت‌آمیز دست می‌زنند. شما فکر می‌کنید کسی که دارای نقص شنوایی است باید ایمن باشد، اما جو-یونگ نیز به همان اندازه در خطر است. فیلم «Noise» به این حقیقت می‌پردازد که هیچ‌کس در امان نیست. در طول بیشتر مدت فیلم، این سوال پیش می‌آید که آیا ممکن است جو-هی تنها کسی باشد که این صدا را می‌شنود. تعاملات او با جو-یونگ در زمان زندگی مشترکشان نشان می‌دهد که جو-هی صداهایی را می‌شنود که جو-یونگ هرگز نمی‌شنید (او می‌تواند وقتی که هر دو سمعک روشن است، بشنود). بنابراین شما در تردید هستید که آیا جو-هی به صداها بیش از حد حساس است یا واقعاً چیزهایی را می‌شنود که وجود ندارند. این فیلم ترسناک ماوراء الطبیعه بر این موجود فراطبیعی که علت همه چیز است، می‌چرخد، اما در پایان به چیزی روان‌شناختی و انتقام‌جویانه تغییر می‌کند. تمام ساکنان ساختمان و همسایه‌های جو-هی به نوعی به سکوت وسواس دارند، اما افرادی که می‌میرند به نظر نمی‌رسد که بروند. پس از ناپدید شدن جو-هی، یادداشت‌هایی روی درش باقی می‌ماند که از هشدارهای ابتدایی آغاز می‌شود و به تهدیدهای پیچیده‌ای که با خون نوشته شده‌اند، تبدیل می‌شود. در واحد 604، جایی که جو-هی زندگی می‌کند، چیزی اتفاق افتاده که یکی از بهترین و ترسناک‌ترین نماهای فیلم را رقم می‌زند. جو-یونگ شروع به دیدن کابوس‌های زنده و چیزهایی می‌کند که وجود ندارند. همسایه‌ها همه رازهایی را نگه می‌دارند؛ برخی به میل خود و برخی دیگر به دلیل اینکه ساختمان در حال دریافت مجوز بازسازی است. زیرزمین قفل شده و پر از زباله است، خواه این به دلیل تنبلی باشد یا اینکه بوی خاصی دارد که در ادامه فیلم بررسی می‌شود. بازیگری‌ها در «Noise» واقعاً ترسناک هستند و بسیاری از شخصیت‌ها بین رفتارهای شوم و نیت‌های همدردی قرار دارند. مردم در حال مرگ هستند، اما دلیل خاصی برای این موضوع وجود دارد و این یک واکنش منطقی است. اما شاید به این دلیل که فیلم مسیر خود را تغییر می‌دهد، به اندازه‌ای که می‌توانست، عالی نیست. پایان داستان در جایی قرار می‌گیرد که به طور کامل راضی‌کننده نیست؛ به نظر می‌رسد اوضاع بهتر شده، اما این نوعی از عناصر ماوراء الطبیعه قرار است برای اهداف احتمالی دنباله‌دار ادامه یابد. «Noise» یک کابوس صوتی است که با عدم قطعیت و جو ترسناک پیش می‌رود. در برخی از لحظات واقعاً خوب است، اما با توضیحاتش در مورد کاکوفونی ترسناک ضمنی کمی ناامیدکننده است. لحظات واقعی ترس تحت تأثیر نویسندگی سطحی غرق می‌شوند.