فیلم Free Willy 3: The Rescue 1997

این فیلم بعد از دو فیلم قبلی که نکات مثبت زیادی داشتند، نشانه‌هایی از خستگی و فرسودگی را نشان می‌دهد. اگرچه می‌توانم بگویم از فیلم اول این سه‌گانه واقعاً لذت بردم، اما نمی‌توانم همین را برای دنباله‌های آن بگویم. فیلم اول، با وجود تمام اشکالاتش، واقعاً خوب بود و به قدری لذت‌بخش بود که به یک نقطه عطف در دوران کودکی و نوجوانی بسیاری تبدیل شد....

این فیلم بعد از دو فیلم قبلی که نکات مثبت زیادی داشتند، نشانه‌هایی از خستگی و فرسودگی را نشان می‌دهد. اگرچه می‌توانم بگویم از فیلم اول این سه‌گانه واقعاً لذت بردم، اما نمی‌توانم همین را برای دنباله‌های آن بگویم. فیلم اول، با وجود تمام اشکالاتش، واقعاً خوب بود و به قدری لذت‌بخش بود که به یک نقطه عطف در دوران کودکی و نوجوانی بسیاری تبدیل شد. فیلم دوم توانست بسیاری از ویژگی‌های فیلم اول را حفظ کند، اما از یک سناریوی معتبر و هوشمندانه بی‌بهره بود. این فیلم به نوبه خود، قادر به یادگیری از اشتباهات فیلم قبلی نیست و در نهایت بیشتر شبیه به تکرار همان فرمول خسته‌کننده و فرسوده به نظر می‌رسد. داستان فیلم چندین سال بعد از فیلم‌های اول و دوم رخ می‌دهد. اگر برای جسی زمان به آرامی پیش می‌رود، برای ویلی این زمان حتی سریع‌تر می‌گذرد، زیرا این حیوانات معمولاً میانگین عمر بیست تا بیست و پنج ساله‌ای در سن انسان دارند. بنابراین، اگر ویلی در فیلم اول هنوز جوان بود، در این فیلم او حیوانی بسیار بالغ‌تر خواهد بود و احتمال پاسخ دادن به درخواست مهارت‌های سیرک از سوی شریک قدیمی‌اش، به حدی غیرمنطقی به نظر می‌رسد که به سادگی مضحک است. با این حال، فیلمنامه دوباره آنها را کنار هم قرار می‌دهد و این‌بار برای مقابله با یک کشتی شکار نهنگ غیرقانونی که آماده است هر چه‌قدر که می‌تواند نهنگ‌های قاتل شکار کند، می‌باشد تا پول خوبی به دست آورد. با حفظ رویکردی که از ابتدا با آن آشنا شده‌ایم، فیلم سعی دارد آگاهی عمومی را در مورد مسائل مهم حفظ زندگی دریایی افزایش دهد و این‌بار هیچ چیز بهتر از نشان دادن خشونت شکار غیرقانونی نهنگ‌ها و دیگر جانداران دریایی به نظر نمی‌رسد. با این حال، ضعف خود فیلم تا حدی این نیت‌های نیک را تضعیف می‌کند و شکی ندارم که چینی‌ها از این ایده متنفر خواهند بود، زیرا چین یکی از معدود کشورهایی است که هنوز شکار این جانداران را مجاز می‌داند. کاملاً واضح است که فیلم تمام تازگی و درخشندگی دو فیلم قبلی را از دست داده و همچنین کارگردانی باکیفیت که بتواند از ویژگی‌های باقی‌مانده در این فرنچایز بهره‌برداری کند، وجود ندارد. اگرچه شروران فیلم بسیار چشمگیر هستند، اما داستان قابل پیش‌بینی است و تمام مواد خسته‌کننده‌اند و توجه ما را جلب نمی‌کنند. فیلم به طور "در لحظه آخر" با تند بودن ریتم و اینکه زیاد طول نمی‌کشد تا به پایان برسد، نجات می‌یابد. به شخصیت‌های آشنا بازمی‌گردیم؛ جیسون جیمز ریچر و آگوست شلنبورگ دوباره حضور دارند، اما اگرچه ریچر هنوز به طور معقولی با وظیفه‌اش کنار می‌آید، شلنبورگ به سایه‌ای از آنچه در فیلم‌های قبلی بود تبدیل شده است، هرچند این بازگشت از نظر مثبت و مطلوب است. با غیبت بقیه بازیگران قبلی از بازگشت، ما با اضافه شدن مثبت و جالب پاتریک کالیپاتریک روبرو هستیم که کار بسیار رضایت‌بخشی را ارائه می‌دهد. وینسنت بری نیز شایسته نمره خوبی است، اما واقعاً کار زیادی برای انجام دادن ندارد. از نظر فنی، فیلم همچنان بر عکاسی خوب و انتخاب مکان‌های زیبا برای فیلم‌برداری تکیه می‌کند. مانند پیشینیانش، این فیلم به نظر نمی‌رسد که سنش را نشان دهد: اگر بدون دانستن زمان ساخت آن را تماشا کنید، بیشتر از ده سال به نظر نمی‌رسد. صداهای خوب، جلوه‌های ویژه خوب و نهنگ انیماتریک واقعی از جمله ارزش‌هایی هستند که فیلم به ما ارائه می‌دهد. موسیقی متن دلپذیر است، اما بازسازی مواد قبلی است.