فیلم Our Hospitality 1923

گَگ زنِ سواره‌نَبرد، و به طریقی نه کارهای بدل‌کاری، باعث شد که نهایتاً بپذیرم که کیتون بر چپلین برتری دارد. باستر کیتون نقش "ویلی مک‌کای" جوان را بازی می‌کند که در حال بازگشت به خانه‌اش در آپالاچی است و به‌طور ناگهانی به "ویرجینیا کنفیلد" (ناتالی تالمج) علاقه‌مند می‌شود. این نام‌های خانوادگی تأثیر زیادی بر شانس‌های آن‌ها برای یک رابطه دارند. مانند خانواده‌های "مونتاگ" و "کاپولت"...

گَگ زنِ سواره‌نَبرد، و به طریقی نه کارهای بدل‌کاری، باعث شد که نهایتاً بپذیرم که کیتون بر چپلین برتری دارد. باستر کیتون نقش "ویلی مک‌کای" جوان را بازی می‌کند که در حال بازگشت به خانه‌اش در آپالاچی است و به‌طور ناگهانی به "ویرجینیا کنفیلد" (ناتالی تالمج) علاقه‌مند می‌شود. این نام‌های خانوادگی تأثیر زیادی بر شانس‌های آن‌ها برای یک رابطه دارند. مانند خانواده‌های "مونتاگ" و "کاپولت" در گذشته، یک خصومت خانوادگی وجود دارد که نسل‌ها ادامه داشته و به سادگی با عشق این دو به پایان نخواهد رسید. واقعاً وقتی به خانه آن‌ها می‌رود، متوجه می‌شود که خانواده "کنفیلد" یک سوگند بسیار جدی گرفته‌اند که می‌تواند به طور کامل "ویلی" بیچاره را به خطر بیندازد! اما نقطه قوت او این است که آن‌ها قوانین مهمان‌نوازی را نقض نخواهند کرد، بنابراین او باید به فکر راه‌هایی برای ماندن دائمی باشد! آیا او می‌تواند دختر مورد علاقه‌اش را به‌دست آورد؟ آیا اصلاً می‌تواند نفس بکشد؟ این فیلم مملو از شوخی‌های کمدی سنتی، یک سد منفجرشده و دعواهای کمدی است، اما قطارها برای من جذاب‌ترین بخش هستند. در اینجا مجموعه‌ای شگفت‌انگیز و سرگرم‌کننده از وسایل نقلیه‌ای که بر روی ریل‌ها حرکت می‌کنند، وجود دارد که کیتون می‌تواند از آن‌ها برای سفر و شاید حتی فرار از تعقیب‌کنندگانش استفاده کند. افرادی که آرام در کالسکه‌های پر از دود سیاه نشسته‌اند، لبخند به لب می‌آورد. خود داستان گاهی کمی بیش از حد به ملودرام نزدیک می‌شود - اما شاید این موضوع به خاطر موسیقی نسبتاً خواب‌آور باشد که باعث شده کمی کش بیاید. با این حال، تولیدات بزرگ در فضای باز و ستاره‌ای که در اوج کارش قرار دارد، تماشای فیلم را جذاب و لذت‌بخش می‌کند.