فیلم The Hunchback of Notre Dame 1939

این فیلم‌سازی فوق‌العاده است، آفرین به کلاسیک‌های واقعی. این فیلم واقعاً لوکس و زیباست، از نظر موضوعی احساسات را به جهات مختلف می‌کشاند و از نظر داستانی بسیار تیز و هوشمندانه است. بازی فوق‌العاده‌ای از چارلز لاوتون در نقش ناقص‌الخلقه «کوازی‌مودو» (آیا هیچ نامزدی از آکادمی نگرفته؟ واقعاً مطمئنید؟) و صحنه‌هایی که فراتر از تصور هستند، این فیلم را برای من به نماد سینمای کلاسیک تبدیل...

این فیلم‌سازی فوق‌العاده است، آفرین به کلاسیک‌های واقعی. این فیلم واقعاً لوکس و زیباست، از نظر موضوعی احساسات را به جهات مختلف می‌کشاند و از نظر داستانی بسیار تیز و هوشمندانه است. بازی فوق‌العاده‌ای از چارلز لاوتون در نقش ناقص‌الخلقه «کوازی‌مودو» (آیا هیچ نامزدی از آکادمی نگرفته؟ واقعاً مطمئنید؟) و صحنه‌هایی که فراتر از تصور هستند، این فیلم را برای من به نماد سینمای کلاسیک تبدیل می‌کند. در این میان، موریس اوهارا در نقش «اسمرالدا» در هر صحنه‌ای که حضور دارد، نور خاصی به تصویر می‌بخشد و این یک اجرای بسیار ویژه است، به ویژه اینکه این اولین نقش اصلی او در سینمای آمریکا است. اما واقعاً موفقیت فیلم در نگارش آن نهفته است، که به طور هوشمندانه‌ای مسائل سیاسی و فساد کلیسا را در کنار عشق تراژیک ناقص‌الخلقه به تصویر می‌کشد. آرایش لاوتون تصویری ماندگار را به وجود می‌آورد که با جزئیات دقیق محیط اطرافش در هم آمیخته می‌شود، و موسیقی متن نیز بسیار مناسب است. در مجموع، این فیلم ۲ میلیون دلار برای استودیوهای آرکیو هزینه داشت که یکی از گران‌ترین هزینه‌های آن‌ها بود، اما در عوض با موفقیت فوق‌العاده‌ای مواجه شدند و این فیلم در عصر مدرن سینما هنوز به عنوان یک معیار برای ساخت فیلم‌های بزرگ به حساب می‌آید. ۹ از ۱۰. این فیلم نسخه‌ای شگفت‌انگیز و حزن‌انگیز از داستان جاودانه ویکتور هوگو درباره عشق، خواسته، بی‌رحمی و خشونت در پاریس دهه ۱۴۹۰ است. چارلز لاوتون در نقش «کوازی‌مودو»، که از لحاظ جسمی و ذهنی دچار ناتوانی است و توسط ساکنان محلی مورد ترس، تنفر و تمسخر قرار می‌گیرد، بازی فوق‌العاده‌ای ارائه می‌دهد. زمانی که یک دختر کولی سرگردان به نام «اسمرالدا» (احتمالاً بهترین اجرای موریس اوهارا) به جرم قتل محکوم می‌شود، او او را نجات می‌دهد و به او پناه در برج ناقوس کلیسای نوتردام می‌دهد. در اینجا او به راحتی هدف «فرولو» می‌شود که به طرز فوق‌العاده‌ای توسط سر سدیریک هاردویک به تصویر کشیده شده است. آنچه در ادامه اتفاق می‌افتد، محتوای ادبیات بزرگ است که با مهارت و همدلی توسط سونیا لووین (نویسنده فیلمنامه) اقتباس شده و توسط ویلیام دیتری کارگردانی شده است. استفاده از نور و سایه، موسیقی متحرک آلفرد نیومن و صحنه‌ای واقعی (که در کالیفرنیا بازسازی شده) این فیلم را به بهترین بازنمود این داستان در سینما تبدیل می‌کند.