فیلم Go West 1925

با اینکه از این ماجراجویی پرجنب‌وجوش برای باستر کیتینگ لذت بردم، اما به نظر می‌رسید که گاهی اوقات کمی ملایم است. او به‌عنوان فردی تنها به نظر می‌رسد که در تلاش است تا جایگاه خود را در خانه پیدا کند. شغلی ندارد و دوستانش هم به او توجهی نمی‌کنند. نیویورک! باید فرصت‌هایی در آنجا باشد؟ شاید، اما او از اینجا بیزار است و نیویورک هم...

با اینکه از این ماجراجویی پرجنب‌وجوش برای باستر کیتینگ لذت بردم، اما به نظر می‌رسید که گاهی اوقات کمی ملایم است. او به‌عنوان فردی تنها به نظر می‌رسد که در تلاش است تا جایگاه خود را در خانه پیدا کند. شغلی ندارد و دوستانش هم به او توجهی نمی‌کنند. نیویورک! باید فرصت‌هایی در آنجا باشد؟ شاید، اما او از اینجا بیزار است و نیویورک هم چندان برای او اهمیتی قائل نیست. شاید "غرب وحشی"؟ اما او خیلی زود از قطار می‌افتد و درست در یک توده کاملاً خنده‌دار از فضولات مجازی می‌افتد. بله، فضولات گاوی! به‌نظر می‌رسد او ممکن است به شغل واقعی‌اش دست یافته باشد - حتی اگر این نتیجه خود او نباشد و به نارضایتی تقریباً همه در "دایموند بار رنچ" منجر شود. به نوعی، این داستان به‌عنوان مشاهده‌ای از زندگی واقعی پیش می‌رود. نه تنها برای این فرد بدشانس، بلکه برای شهری که هنوز تحت کنترل دامدار است - در این مورد هاوارد تروزدیل، که دختر مناسب (کاتلین مایرز) را دارد و می‌توانید حدس بزنید که بقیه چه می‌شود. داستان با سرعت پیش می‌رود و تولید موفق می‌شود به‌خوبی شلوغی‌های شهری و معادل‌های روستایی آن را به‌طور سرگرم‌کننده‌ای در هم بپیچد. چند عنوان میان‌متنی وجود دارد، اما عمدتاً برای داستانی که بر پایه کمدی فیزیکی و به‌ویژه بر روی حالات چهره یک بازیگر کاراکتر محور می‌چرخد، اضافی هستند. او به‌خوبی احساس بیگانگی را منتقل می‌کند و ما فقط واقعاً با او می‌خندیم نه به او. این فیلم سرگرم‌کننده است و کمی به فرهنگ مردانه گاوچران‌ها طعنه می‌زند و ساعت خوبی از تماشای سرگرمی‌های سبک را ارائه می‌دهد.