سریال Russian Doll

ما دیشب یک و نیم قسمت از این سریال را تماشا کردیم، که به اندازه‌ای بود که قبل از این که از خجالت و ناامیدی چشمانم را بزنم، تحمل کردم. هیچ یک از شخصیت‌ها قابل‌تحمل یا دارای ویژگی‌های مثبت نبودند. در واقع، هر کدام یک شخصیت سطحی و بی‌عمق بودند. شخصیت اصلی به طور خاص آزاردهنده بود و راستش را بخواهید، امیدوار بودم که او مرده بماند...

ما دیشب یک و نیم قسمت از این سریال را تماشا کردیم، که به اندازه‌ای بود که قبل از این که از خجالت و ناامیدی چشمانم را بزنم، تحمل کردم. هیچ یک از شخصیت‌ها قابل‌تحمل یا دارای ویژگی‌های مثبت نبودند. در واقع، هر کدام یک شخصیت سطحی و بی‌عمق بودند. شخصیت اصلی به طور خاص آزاردهنده بود و راستش را بخواهید، امیدوار بودم که او مرده بماند و دوباره برنگردد. همه‌چیز بسیار خودپسندانه و بد اجرا شده بود و حتی به پای «روز ماندگار» نمی‌رسید که از همان ابتدا شما را درگیر می‌کند و همچنین بسیار طنزآمیز است. این سریال نه طنز دارد و نه شما را درگیر می‌کند، حداقل برای من اینطور بود. وسوسه زیادی وجود دارد که بسیاری به آن تن می‌دهند و این سریال را با «روز ماندگار» مقایسه کنند و آن را بر اساس این که چگونه «عروسک روسی» در برابر «روز ماندگار» عمل کرده، ارزیابی کنند. در واقع، قبل از تماشای آن، بر اساس پیش‌نمایش‌ها، من هم به همین شکل فکر می‌کردم. اما اشتباه کردم که به این دام افتادم. «روز ماندگار» یک کمدی رمانتیک است که به‌طور کامل برای خنده طراحی شده است. مقایسه واضحی در اینجا وجود دارد، زیرا شخصیت اصلی (شخصیت‌های متعدد در «عروسک روسی») هر بار همان روز را دوباره زندگی می‌کنند. اما من احساس می‌کردم «عروسک روسی» عمق بیشتری دارد. این فقط جادو نبود که در «روز ماندگار» باعث می‌شد روزشان هر بار که در نیمه‌شب خوابشان می‌برد یا می‌مردند (عمدتاً به خودکشی) دوباره شروع شود. در «عروسک روسی»، آن‌ها باید از یک محیط خطرناک عبور کنند که به نظر می‌رسید قصد کشتن آن‌ها را دارد. نادی در ابتدا شخصیت گرمی نیست، اما من از شوخ‌طبعی و انرژی او خوشم آمد. اگر یک شخصیت مرد مانند او عمل می‌کرد، فکر می‌کنم انتقادات به شدت کمتری وارد می‌شد. خودم هم این احساس را داشتم تا اینکه آن را به چالش کشیدم. اما با پیشرفت سریال، او به عنوان یک شخصیت تکامل یافت و عمق بیشتری پیدا کرد و رفتارهایش را تعدیل کرد. نشانه‌هایی از گذشته‌اش پدیدار شد که به آنچه در حال وقوع بود و اینکه درون او چه می‌گذشت، اشاره می‌کرد. نشانه‌هایی از توضیحات پشت پدیده‌های عجیب وجود داشت که «روز ماندگار» به آن‌ها نپرداخت، مانند تئوری جهان‌های چندگانه در فیزیک که شخصاً به آن اعتقادی ندارم اما آن را به دانشمندان واگذار می‌کنم. نمی‌خواهم خیلی از داستان را لو بدهم، بنابراین در همین‌جا متوقف می‌شوم. فکر می‌کنم «عروسک روسی» تخیلی است با شخصیتی که در ابتدا دوست‌داشتنی نیست، اما نویسندگان از تلاش برای کمک به ما برای دوست داشتن او دریغ نکرده‌اند. هیچ ایده‌ای ندارم که در فصل دوم کجا خواهند رفت: تکرار همین فرمت بعید به نظر می‌رسد، اما به تخیل آن‌ها اعتماد دارم که دوباره مرزها را جابجا خواهند کرد و حداقل آن را امتحان خواهم کرد تا ببینم آیا فصل دوم را هم دوست دارم یا نه. فصل اول یکی از جذاب‌ترین نمایش‌هایی است که تماشا کرده‌ام، با شخصیت‌ها و داستان اصلی که هرگز به‌طور کامل شکل نمی‌گیرد، اما برای نظریه‌سازی بیننده فرصت‌هایی ایجاد می‌کند. ناتاشا لیون به خلق یک شخصیت چندبعدی و جذاب دست می‌زند که نه نرم و لطیف است و نه به‌ویژه طنزآمیز، که می‌توان همین را درباره خود نمایش نیز گفت. مقایسه آن با کمدی رمانتیک‌هایی مانند «روز ماندگار» به اندازه مقایسه هر کمدی رمانتیک دیگری با یک تریلر معمایی یا درام بی‌معناست. آن‌ها در یک لیگ نیستند و هرگز هم تلاش نکرده‌اند که باشند.